DeletedUser
Gast
Het was avond in Wakkerdam. Alle inwoners hadden zich inmiddels teruggetrokken achter de comfortabele muren van hun huisje. Hier en daar brandde er nog achter een raam een kaars, waardoor Wakkerdam ondanks het late uur nog een warme en gastvrije indruk bood.
Maar nee, niet iedereen had zich teruggetrokken. Daar kwam een eenzame reiziger aangelopen. Hij was bijna geheel bedekt door zijn reismantel. Hij hinkte en gebruikte een wandelstok, maar schreed toch doelbewust voort. Zenuwachtig keek hij om zich heen, tot zijn oog viel op een uithangbord: Wakkerdammer kaas.
DonFrank schrok op. Iemand bonsde met een stok tegen zijn voordeur. Haastig spoedde hij zich naar het deurtje. Wie kon dat op dit late uur zijn? De winkel was al gesloten. EdAtGoirle, zijn bediende, was nog eerder bij de deur aangekomen om de onverwachte bezoeker binnen te laten.
Tristiano mompelde een woord van dank en stapte het huis binnen. Hij keek de twee doordringend aan. ‘Tristan!’ begon DonFrank. ‘Dat is lang geleden. Kerel, kom zitten!’ Tristan schudde langzaam zijn hoofd. ‘Er is weinig tijd... Ik kom om jullie te waarschuwen..’ Hij haalde diep adem. ‘De weerwolven zijn onder jullie.’ DonFrank en EdAtGoirle keken elkaar perplex aan. ‘Wat, hoe, Tristan? Hoe weet je dat?’ Somber keek Tristan hen aan. ‘Ik werd onderweg overvallen. Mijn vrienden, ik zal niet lang onder jullie zijn.’ Bij deze woorden wierp hij zijn reismantel van zich af. DonFrank slaakte een luide kreet. In Tristans rechterbeen gaapte een diepe wond in de vorm van een tandafdruk. En de wond zag er ook verder niet gewoon uit. De huid was aan de rand ervan groen gekleurd. DonFrank werd acuut misselijk en greep zijn vriend beet. ‘We moeten je meteen verzorgen! Ed, kun jij...’ Ed onderbrak hem. Hij keek Tristan droevig aan. ‘Nee,’ zei hij. ‘Ik weet wat dit is. Deze weerwolvenbeet is ongeneeslijk zonder magische drank.’ Ondertussen liet Tristan zich op de grond zakken. ‘Zo is het. Vrienden, waarschuw Wakkerdam... De wolven hebben zich vermomd als burgers. Ze zullen iedereen willen doden...’
Diezelfde avond nog werd Wakkerdam ingelicht over het grote gevaar waarin het dorp zich bevond. De komende nacht overleed Tristan, die op zijn sterfbed een strategie voor het dorp had uitgestippeld. Iedere dag zou er iemand moeten hangen. Ook moest er een burgemeester worden gekozen. De Wakkerdammers beloofden Tristans plan uit te voeren. De volgende morgen al werd hij begraven, want men vreesde dat er anders misschien niet veel tijd meer voor zou zijn...
