• Gegroet, sterveling! Nieuw op het forum?
    Als je wilt deelnemen aan het forum heb je een forumaccount nodig. Registeer er snel een! Heb je al een forumaccount? Dan kun je hier inloggen.

Escape #4: Seashells

Status
Niet open voor verdere reacties.

DeletedUser20542

Gast
~Escape~​
Seashells


In dit spel is het de bedoeling dat je ontsnapt aan iets. Hoe dat je dat doet en met welke dingen maakt niet uit, wie de leukste/origineelste/grappigste ontsnapping heeft bedacht, zal punten krijgen. Het instuur/stem-systeem is overgenomen van CtP. Het enige verschil is dat jullie een situatie krijgen in plaats van een foto (een klein verhaaltje). En dat jullie dus een oplossing voor het probleem moeten zoeken. Jullie sturen de ontsnappingsmethode naar mij op in een pm, en ik post dan telkens bij de volgende deadline de inzendingen, dan kunnen jullie stemmen en ondertussen opnieuw opsturen. De deadline's zullen altijd, behalve op dag 1, 24 uur zijn.

Regels voor je inzendingen:
- Je inzending is een verhaal/zin, interpunctie zou welkom zijn
- Er zijn dit keer geen limieten voor aantal regels ofzo, maar het spreek voor zich dat je geen heel boekwerk gaat schrijven
- Het woord moet erin zitten, al dan niet essentieel
- We houden ons natuurlijk ook aan de forumregels
- Het is verboden te zeggen of te hinten naar welk verhaal/zin van jou is.

Elke dag valt degene met de minste punten af, deze mensen mogen nog wel blijven stemmen, want iedereen mag stemmen, niet alleen de deelnemers. Wie op het einde overblijft, wint.

Hoe het begint:
Om je in te schrijven stuur je iets in op dag 1. Je mag t/m dag 3 instromen, maar weet dat later beginnen in jouw nadeel is. Als je op dag 1 instuurt, stuur je ook een woord mee. Dat wordt dan later een verplicht woord.

Hoe het verder gaat:
Vanaf dag 2 valt dagelijks de persoon met het minst aantal punten af. Ook wie drie keer niet instuurt en toch nog leeft valt dood. Maar let op, een inzending zonder het verplichte woord telt mee als inactiviteit. Vergeet dus niet dit woord te gebruiken!

Elke dag wordt er uiteraard gestemd. Daarna, om verwarring te vermijden, komt er nog dag om in te sturen. Ik zal bij de deadline voor de stemmen zelf ook een verhaaltje posten, vrij los van de inzendingen, met op het einde een situatie en een bijbehorende plaats. Het is de bedoeling dat je aan het einde van jouw inzending de situatie hebt opgelost en de plaats hebt verlaten. Let hier dus ook op; als je de situatie niet oplost, kan er op jouw verhaal niet gestemd worden. Als het verplichte woord er wel in zit, telt het echter niet mee voor inactiviteit.

Samenvatting:
ESCAPE

Dag 1.1
Insturen, met woord wat jij gebruikt wilt laten worden. Beginnen bij de beginsituatie.
Dag 1.2
Stemmen. Er valt nog niemand af, maar de ronde telt uiteraard wel mee voor het totaal. Bij de deadline komt er een volgende situatie, met een eerste verplichte woord.

Dag 2.1
Insturen. Vergeet het woord niet te gebruiken, anders inactief! Instromen kan nog.
Dag 2.2
Stemmen, met de eerste afvaller. Bij de deadline een volgende situatie en een nieuw woord.

Dag 3.1
Insturen, met het verplichte woord. Laatste dag om in te stromen.
Dag 3.2
Stemmen, afvaller.

...

Eerste deadline: donderdag 6-2 20:00
 

DeletedUser20542

Gast
Verhaal 1

Verhaal 1

-> Merk op dat dit verhaal in de ik-vorm is geschreven. Gelieve dit zelf ook te doen in jullie verhaaltjes. En ik zet dit in een quote zodat het niet meetelt voor Gotcha ;)

Storyteller zei:
Altijd had ik het al willen doen; diepzeeduiken. Nu, hier op Hawaï, was een perfecte gelegenheid om die droom uit te laten komen. Ik sloot me daarom aan bij een groepje amateurduikers. Ik was dat per slot van rekening ook, dus er werdengeen problemen van mijn plotse komst gemaakt. Even later had ik al een duikpak aan. Samen doken we het wter in. De monitor had ons bevolen bij elkaar te blijven. Alleen zijn in open zee kan heel gevaarlijk zijn, waarschuwde hij ons. Dus bleven we in een grote groep. Zoveel mooie dingen zag ik daar, het was telkens jammer dat we niet even konden stoppen om al die pracht beter te kunnen bewonderen.

Maar toen zag ik iets wonderbaarlijks. Het was een reuze oesterschelp. En binnenin, hij was namelijk geopend, blonk de mooiste en grootste parel die ik ooit gezien had. Maar ik bleek de enige te zijn die de oester opmerkte. De rest liep klakkeloos verder, wat mij deed vermoeden dat ik droomde. Maar na een kneep in mijn arm en wat gewrijf in mijn ogen was het er nog steeds. Die parel is vast van onschatbare waarde, dacht ik. Zo won mijn nieuwsgierigheid het van mijn verstand. Ik zwom weg van de groep, naar de reuze-oester, die nu overduidelijk niet gedroomd was. Steeds dichter kwam ik, en toen pas werd de enorme grootte van de schelp me pas echt duidelijk. Ik kon het niet laten om even binnen te kijken. Ik wou de parel heel graag eens aanraken. En zo gebeurde het. Ik ging de oester, die zo groot als een kleine slaapkamer was, binnen en streelde de parel. Maar net toen ik weer naar buiten wou gaan, terug naar de groep, klapte de schelp dicht.

De volgende minuut probeerde ik alles om mezelf er uit te krijgen. Ik riep om hulp. Geen antwoord. Ik trok aan de schelp met mijn hele gewicht. Hij bleek onbeweeglijk. Ondertussen raakten mijn zuurstofflessen steeds verder leeg. Hoe kwam ik buiten, met bij me enkel een duikpek?
 
Laatst bewerkt door een moderator:

DeletedUser20542

Gast
Stand

1 is Tristan met 22
2 is Kyra met 19
3 is Sanhal met 18
4 is Rabbid met 12
 
Laatst bewerkt door een moderator:

DeletedUser21204

Gast
Had ff wat eerder gebumpt, omdat je alleen gewijzigd had, had ik geen flauw idee wanneer het verhaal er stond enzo o_O
 

DeletedUser20542

Gast
Wat een overweldigend animo ^^

E: Ik krijg net een verhaaltje binnen. Echter zal ik bij minder dan 2 verhaaltjes de deadline verlengen tot morgen.
 

DeletedUser20542

Gast
Als je voor 20u30 kunt insturen mag het nou wel. Anders doe ik het liever nu, want er zijn drie liev inzenders.
 

DeletedUser20542

Gast
Dag 1.1

A zei:
Ik kijk om me heen, het enige wat ik zie is duisternis. Ik voel overal in de schelp maar ik voel nergens iets dat ervoor kan zorgen wat mij eruit kan krijgen. Wanhopig begin ik rondjes te zwemmen en op de oester te beuken, ze moeten op den duur toch doorhebben dat ik weg ben? Ze moeten op den duur toch gaan zoeken? Maar toen besefte ik het. Iedereen had waarschijnlijk hun namen op een papier moeten schrijven maar omdat ik zo laat was was de instructeur het vergeten.

Net op het moment dat mijn zuurstofniveau in het rood komt te staan krijg ik een idee, wat als het een val was? Als het allemaal een manier van de schelp was om mensen te doden? Ik kijk om me heen en ik zie de plek waar ik mijn parel weg heb gehaald, jawel hoor daar staat een soort knop op. Hopeloos gooi ik de parel weer terug op de plek en gelukkig opent dan eindelijk de oester zich weer.

B zei:
Daar zat ik dan; meters onder de zeespiegel, vast in de mond van het beroemde schelpdier; de oester. Begrijp me niet verkeerd, het was zeer zeker niet de ergste situatie waarin ik me in iemands mond bevond, maar toch, het kwam zeker in de top 10. Ik zakte op mijn knieën en begon te bidden tot alles en iedereen die bereid was een ziel te accepteren in ruil voor mijn vrijheid. Het was niet mijn ziel, maar toch: alsof er een demon is die dat überhaupt uitmaakt. Op een reclame demon na, die me tien centimeter beloofde na een paar “rituelen” na, was er niemand die geïnteresseerd was in een ziel. Ik begon het toch wel een beetje benauwd te krijgen, daar onder water. Wellicht dat ik eens wat nuttigers zou moeten doen dan het schrijven van dit verhaal: ontsnappen. Nadat ik de, beperkte hoeveelheid, ruimte had doorzocht, kwam ik tot de conclusie dat de oester een vrouwtje moest zijn. Hoe ik dat wist? Simpel: ik was pas een paar minuten in haar gezelschap en het was al nat als de pest. Zoals een echte vrouw, was ze niet van plan om me te laten gaan, fantastisch dit. Maar toen bedacht ik me wat de beroemde Samoerai, Bob, me ooit had verteld. Toen ik nog in Japan woonde hadden we daar namelijk wekelijks les in, in dingen zoals “als je ooit vast zit in een oester, wat moet je dan doen?” Hij had me geleerd hoe je een mes kon maken waarmee je de sluitspieren van de oester door kon snijden. Je had maar 3 voorwerpen nodig: een teenslipper, touw en een mes. Met de kracht van de teenslipper maakte ik het machtige mes, waarmee ik mezelf tot de ontsnapping sneed. Zo. Eind goed al goed. Behalve voor mama oester, want die is nu dood. RIP.

C zei:
Mijn zuurstof raakte langzaam maar zeker op, en ademhalen werd steeds lastiger. Zou ik hier nu echt sterven, in deze bovenmaatse oester? Het had wel wat, sterven in hetgene wat soms op je eigen bord ligt. De paniek die ik eerder voelde, was nu helemaal weggeëbd. Ik was kalm, heel kalm. Had me al bij mijn dood neergelegd. En dus greep ik de parel stevig vast. Als ten onder ging, dan toch wel met dit schatje. Maar, toen ik mijn armen er omheen sloeg, werd ik in de parel gezogen. Verbaasd keek ik om me heen. Ik bevond me nu ín de parel, alleen was de buitenkant ervan vanuit binnenin gezien van glas. Ik kon er gewoon doorheen kijken. En nog beter, ik merkte dat ik er gewoon kon ademhalen. De oester had de plotselinge verdwijning van mijn lichaam ook opgemerkt, en opende zich weer. Ik leunde tegen de voorzijde ervan, en liet de parel rollen. De oester schudde even, en ik verstijfde. Echter sloot hij zich niet weer, en kon ik niet veel later gewoon uit de oester rollen. En zo rolde ik verder de zeebodem over in mijn reuze-parel.

D zei:
Ik geraakte in paniek. Mijn zuurstof geraakte stilaan op, ik had tijd nodig, moest tijd zien te winnen om een oplossing te vinden op dit gruwelijk probleem. Ik wist niet wat te doen, niemand had me ooit uitgelegd wat ik in een dergelijke situatie zou moeten doen, zelfs niet iets dat hier in de buurt kwam. Ik kon als de beste poppenkast spelen, ik kon een bal van honderd meter afstand in een goal trappen, ik kon gedichten schrijven die iedereen overtroffen. Maar ik kon niets om te ontsnappen aan deze waanzin. Ik flipte helemaal, stootte mijn benen, armen, ellebogen en knieën tegen de schelp van de oester. Ik ging helemaal door het dolle heen, mijn zuurstof raakte op, water vulde mijn longen. Toen opeens de schep openging. Ik vloekte, wat moeilijk ging met water in mijn mond en probeerde naar boven te zwemmen. Maar het lukte niet, het werd me teveel. De lucht verdween als belletjes, het water drong mijn longen binnen. En na een paar laatste slagen zakte ik, gevuld met water naar de bodem van oceaan.

Opeens, alsof de Goden mijn gebeden hadden verhoord, alsof de tandenfee echt bestond en ze de afgelopen jaren echt mijn tanden vanonder mijn bed had vandaan gehaald. Alsof de maffe superhelden echt bestonden, vloog er opeens iets van dieper in het water op mij af. In mijn onderbewustzijn zag ik het gebeuren, mijn geest had mijn lichaam al verlaten en begon nu op het water mee te drijven, naar boven, weg van mij lichaam. Het ding, ik kon niet zien wat het was, nam mijn lichaam mee en gooide het naar boven, richting het oppervlakte. Mijn lichaam raakte het wateroppervlakte met een kracht, ik wist wat er ging gebeuren en zag mijzelf diep ademhalen. Ik vloog terug in het lichaam en alles was terug, de pijn, het verstikkend gevoel, het water. Maar ik dreef nu, ik was veilig, voor nu toch.

DEADLINE: VRIJDAG 7-02 20U

En de inzender van verhalen B en D moeten er nog een woord bij gooien.
 

DeletedUser21204

Gast
B
D
C
A

Boven naar onder gewoon 3-2-1, en mijn eigen inzending eruit halen (dit omdat anders mijn inzending al bekend is)
 

DeletedUser20542

Gast
1. Rabbid: 7
2. Tristan: 6
2. Kyra: 6
4. Sanhal: 5

A = Sanhal
B = Tristan
C = Kyra
D = Rabbid
 
Laatst bewerkt door een moderator:

DeletedUser20542

Gast
Verhaal dag 2

Storyteller zei:
Bijna was het te laat geweest. Bijna was het laatste wat ik ooit zou zien de binnenwand van een enorme oester. Maar net had ik er uit kunnen ontsnappen. Ik moest, hoewel ik graag direct weer naar de groep wou gaan, eerst mijn zuurstofflessen weer gevuld zien te krijgen. Dat bleek bij nader inzien een heel karwei te zijn, maar even later was ik weer klaar om de onderzeese tocht verder te zetten. Zo zwom ik weer in de oceaan, op zoek naar de rest. Af en toe gluurde ik ook eens in een smalle gleuf, om te kijken of ze daar misschien door waren gegaan. En opeens, tijdens het bestuderen van een nieuwe gleuf, zag ik daar iets schitteren. Ik dacht aan de lamp die de monitor al die tijd bij zich had gehad. Daarom besloot ik er eens wat verder in te gaan kijken.

Maar dat had ik beter niet kunnen doen. Dat licht kwam namelijk van een school hengelvissen. En die zagen er nogal uitgehongerd uit. Ik wou snel weer weggaan, maar merkte dat ik niet meer door de gleuf paste. Ik voelde me net opgesloten in de Titanic, net voor diens definitieve verdwijning onder water. Hoe kwam ik hier nou weer weg, met als het even kon wat meer aandacht voor de inhoud van mijn zuurstofflessen?

Deadline = zaterdag 8-2 om 20u. Het verplichte woord is dus Titanic. Instromen kan nog, vergeet dan niet ook nog een woordje in te sturen.
 
Status
Niet open voor verdere reacties.
Bovenaan