Escape #4: Seashells

[DeletedUser21204]

B
C
A

Bovenste meeste punten, die van mij eruit halen, je kent het wel.

 

[Sanhal]

C
B
A
Mijne eruit halen

 

[RabbidRobin]

A - 3
C - 2 (Van wie zou dat nu zijn ^^)
B - 1

 

[DeletedUser20542]

Ik was vergeten te zeggen dat er enkel 2 en 1 punten worden gegeven. Niet dat dat uitmaakt. Maar goed, 2 en 1 punten dus. Ga nou niet alles veranderen, want de onderste is gewoon 0, snappen jullie ^^

 

[DeletedUser20542]

Dag 4.2: het opstapje naar overwinning

Allemaal 4 punten erbij.
Kyra schreef verhaal a, b kwam van San en Tristan bedacht het derde verhaal.

Stand:
1. Tristan 22
2. Kyra 19
3. Sanhal 18

Sanhal valt dus af, en de finale gaat tussen Kyra en Tristan!

Verhaaltje komt als ik op de computeran.

 

[DeletedUser21204]

Bij de finale begint iedereen weer met 0 punten of....?

 

[DeletedUser20542]

Bij het verhaaltje za alle uitleg staan.

 

[Sanhal]

(er moet een huilende smiley komen) de enige die wel deels op tijd heeft opgestuurd is nu dood. Over 2 weken zal de finale dus klaar zijn?

 

[DeletedUser20542]

(er moet een huilende smiley komen) de enige die wel deels op tijd heeft opgestuurd is nu dood. Over 2 weken zal de finale dus klaar zijn?

Nee. Straks of morgen komt verhaaltje. Dan tot zaterdag (ik ben liev) insturen, en een week stemmen. Oke, wel twee weken, maar niet door laat inzenden.

 

[DeletedUser20542]

Dag 5.1: De Grote Finale

Eerst even alles uitleggen:
De finalisten, dus Kyra en Tristan, hebben tot zaterdag 1-3 om 20u30 de tijd om in te sturen. Het is uiterst verplicht om aan het eind van het verhaal op een zo origineel mogelijke manier dood te gaan. Zij het na het oplossen van het probleem, zij het spontaan, verzin maar iets leuks. Er is ook geen verplicht woord.

Het stemmen kan daarna. De stemmen sluiten op vrijdag 7-3 om 21u. Dan komt er een uitslag, en de winnaar wint, zeg maar. Beiden beginnen weer bij nul punten. En stemmen doe je met 1 punt, vrij logisch. Maar, omdat anders de afgelopen dagen helemaal onzinnig zouden zijn, bij een gelijkstand wint Tristan, omdat die met het meest aantal punten door de voorrondes is gekomen.

Haaltje:

En alweer had ik een gevaar af kunnen slaan. Ik had nog was rondgedwaald over het eiland, nog steeds langs de kust, toen ik de plek ontdekte waar ik was begonnen. Maar, dat kon toch helemaal niet? Ik had nog helemaal geen dicht bos direct aan de kust gezien, zoals dat was toen ik mijn keuze maakte welke kant ik op zou gaan. Het bos had zich steeds op enkele tientallen meters van het water bevonden, en ik had toch echt gezien dat het er ergens direct aan stond! Dus liep ik toch maar verder. Er waren zoveel stenen. Maar even later kwam ik er weer eentje tegen. Die leek toch identiek op die eerste! Maar na even rondkijken bleek dat helemaal niet zo te zijn. Toen kwam ik er achter dat ik natuurlijk nog steeds niets had gedronken. Die palmboom had ik na mijn vlucht niet meer teruggezien. En een andere ook niet. Ik was vast aan het ijlen.

Toch zag ik even later wéér zo'n steen. Dat moest hem wel zijn, nu was ik toch duidelijk net langs een bos gelopen. Of was dat ook al ingebeeld? Ik was alweer vrij moe, en ging op de 'steen' zitten. Goed, het was dus geen steen. Tenzij die wel eens aan stretching doen. Eindelijk zagen mijn ogen de werkelijkheid. Ik zat op een leeuw.

De leeuw stond op, en liep een stukje over de kust. Vreemd eigenlijk, hier een leeuw, dacht ik. Maar mijn naar vocht snakkende hersenen verdrongen die gedachte al gauw voor wanhoop, een beetje dierlijk instinct en ook wat idiotie. Ik sprong van de leeuw, en ik landde voor hem in het zand. Eventjes verbijsterd verstarde het wilde dier. Ik knielde neer, en smeekte hem om me een waterbron te wijzen. Hij keek me verbaasd aan. Zo leek het toch. Hij leek te twijfelen. Bijna voelde ik zijn gedachten: "Hmm, zal ik dat persoon naar mijn vriendjes brengen, of neem ik hem gewoon voor mezelf? Of doe ik voor het eerst in mijn leven een beetje gevoelig en help ik die zielepoot?" Dat dacht die leeuw dus, misschien. Daarna was het mijn beurt om te verstarren. De leeuw bracht een enorme luide en lange brul uit, die mij deed trillen, en ook de grond rond mij. Zou het een teken zijn? Wat zou er toch met me gaan gebeuren?

 

[DeletedUser20542]

Het is dus inderdaad morgen deadline.

 

[RabbidRobin]

Spannund

 

[DeletedUser20542]

Goh, wat is er toch fantastisch op tijd ingestuurd!

Wie voor vanavond 20.30 niet heeft ingestuurd, valt af. Als niemand instuurt, eindigt dit spel zonder winnaar.

 

[Sanhal]

Waarom had ik dat toch al deels verwacht.
Gewoon op skype gaan stalken Werkt altijd.

 

[DeletedUser199]

Goh, wat is er toch fantastisch op tijd ingestuurd!

Wie voor vanavond 20.30 niet heeft ingestuurd, valt af. Als niemand instuurt, eindigt dit spel zonder winnaar.

Mijn excuses x)
Zoals je misschien weet, was ik gisteravond bezig met het schrijven van 3 artikelen vlak voor de deadline

 

[DeletedUser20542]

Oh, dat is vrij veel. Times gaat wel voor Escape natuurlijk.

 

[Sanhal]

Oh, dat is vrij veel. Times gaat wel voor Escape natuurlijk.

Echt niet wie leest de times nou dan?

 

[DeletedUser20542]

Ik lees mijn wereld. Maar daar is nooit een artikel van

Meestal doorbladeren.

 

[DeletedUser20542]

Ik heb zojuist twee geniale verhaaltjes binnen gekregen. Maar ik hou ze nog even voor mezelf. Op mob kan ik namelijk niet kopieren, en ze zijn net iets te lang m over te schrijven. Dus het eerste wat i morgen doe is die verhaaltjes posten. Sorry voor het ongemak en bedankt voor het begrip.

 

[DeletedUser21204]

Omdat ik toch wel weet welk verhaaltje van mij is, en dus ook welke van Tris is, heeft Tris zijn verhaaltje al naar mij toegestuurd, zal ik ze dan maar gewoon posten Ook random volgorde enzo (random generator )

Spoiler

Van die dingen die je gewoon nooit aan ziet komen. Naast me stond een knappe, blonde jonge dame en achter me de leeuw. Ik wilde eigenlijk nog een muntje opgooien om te bepalen wat ik zou doen, maar dat leek me nogal ongepast. "Rennen" schreeuwde ik, het meisje keek me eigenaardig aan. "Is dit je meesterplan, ben je zover gekomen en dan wat? Wat heb je nou geleerd? Als het leven je citroenen geeft, snijd je die krengen open en spuit je leven in het gezicht met citroenzuur." Ik glimlachte, zo kende ik haar weer. Dapper als altijd, en als je maar verliefd genoeg bent, klinkt alles als een slecht country nummer. Zelfs dit. Ik draaide me om en keek de leeuwin, natuurlijk was het een leeuwin alleen vrouwen konden boos worden om zoiets kleins, in de ogen. "Let's do this." Ze keek me geschrokken aan. "Nee, dit is niet de manier, dat weet je. Zelfmoord is nooit de oplossing." Het maakte me niet meer uit, ik glimlachte, een laatste keer, verdrietig. "Ik heb mijn hele leven lang geleefd als een jongen, laat me nu sterven als een man. Doen wat ik doe, is hetzelfde als tegen God zeggen dat hij je niet ontslaat. God, son of a...., ik neem ontslag. Uit mijn zak haalde ik een rockgitaar, als het moment daar is, is er altijd muziek. Dus ook voor mij leek dat wel zo gepast. Ik had mijn liedje gezongen, dus ik haalde nog snel even mijn Smartphone uit mijn zak. #GevechtMetHetMeissieeee #YoLo #LikeAlsJeMetLeeuwenVecht #HittingTheAlternativeGym. Ondertussen was de leeuw weggelopen, wat een beetje jammer was, want ik had me zo op ons gevecht verheugd. Maar goed, vrouwen he, die focussen zich nooit langer dan vijf seconden op iets, ze zal wel een leuke zebra hebben gezien waar ze een mooi kledingstuk van wilde maken. Voor Facebook maakte het niet echt uit, het was gepost.

Ik liep daardoor maar weg met het knappe meisje, maar toen werd ik gebi*chclapped door Ydeger. "Verdomme, je weet best dat je dood moet gaan in het verhaal!" Weten jullie hoe irritant het is als je denkt dat je leven goed gaat en je dan geslagen wordt door een godlike persoon? Vrij irritant in ieder geval. Uit het niets haalde de jonge dame, die een dude genaamd Bob bleek te zijn, een pistool uit zijn zak en richtte het op me. "Het spel is over, sweetie, ik ga er van door met het geld!" Ik keek om me heen. Welk geld? Als ik geld had gehad, had ik niet vast gezegd in iets dat verdomd veel leek op het vrouwelijke geslachtsdeel voor een of andere parel. Het eerste dat jongens leren: als je geld hebt, ontwijk alttttttttttttttttttttijd dat soort eitjes. Want er is maar één reden: SHE WANTS HALF. Ik had op dat moment the weirdest boner ever en dat moet haar, uhm hem, ook zijn opgevallen. " Is dat een pistool in je broek of ben je blij me te zien?" ik deed met een ninja-achtige beweging mijn broek uit en pakte mijn pistool. Hij was geschrokken, ik weet niet wat hij had gehoopt te zien, maar niet dit in ieder geval. "Frank (stel dat ik Frank heet, als ik mijn naam zeg krijg ik ruzie met God) , het komt niet vaak voor dat twee vechtersbazen zoals jij en ik tegenover elkaar staan. Laten we di in style oplossen, we leggen allebei onze wapens weg en vechten dit als twee mannen uit." Het idee sprak me niet echt aan, maar ik was een stuk langer dan mijn tegenstander, dus ik had er wel vertrouwen in. Zo gezegd zo gedaan, beide wapens waren weg. Ik strekte mijn spieren en keek mijn opponent triomanfantelijk aan "Je vergeet de belangrijkst regel uit het superecoolevechtersbazenhandboek; de grote goede vechter wint altijd van de kleine goede vechter." Hij glimlachte. Waarom? Hij greep naar zijn zak en schoot me neer. "Maar Frank, jij vergeet de belangrijkste regel uit mijn handboek: draag altijd twee pistolen."

Spoiler

Langzaam zag ik de pupillen van de leeuw steeds donkerder bruin worden, tot ze uiteindelijk diepzwart waren geworden. Ik kon mijn eigen spiegelbeeld erin zien, mijn eigen doodsbange spiegelbeeld. De brul gaf al aan dat hij mij niet echt goed gezind was, en anders maakte de klauw die hij nu langzaam omhoog hief dat wel duidelijk. Langzaam kroop ik achteruit, probeerde niet te veel bewegingen te maken. Ik wist dat opstaan en gaan rennen geen beter optie zou zijn, de leeuw zou me meteen ingehaald hebben. De moed zonk me even in de schoenen, maar ik herstelde me snel. De leeuw tegenover me haalde met zijn klauw uit, en ik werd opzij geslagen, tegen een boom, die daar aan de rand van het strand stond, aan. Ik wreef even over mijn wang, er kleefde wat bloed aan. Ik wist dat ik dit niet kon winnen. Ik wist het sinds ik tot de ontdekking was gekomen dat ik mijn billen niet op een steen had geplaatst, maar op een leeuw. Het was voorbij. En dat was wat ik dacht, toen ik terug naar de leeuw kroop. Voorzichtig hief ik mezelf overeind. Als ik dan ging sterven, zou het als een man zijn. Staande, borst naar voren, en kin opgeheven. Ik zag hoe de leeuw zich klaarmaakte voor de genadeslag. En dus sloot ik mijn ogen. Ik wou het niet te zien, ik wou mijn eigen einde niet te zien. En dus wachtte ik tot het moment daar zou zijn. En ik wachtte... En ik wachtte... Er gebeurde maar niets. En dus sloot ik mijn ogen. Voor mij stond de leeuw nog altijd, maar hij leek... anders. Ik keek hem in zijn ogen. Zijn lichtbruine ogen. Op de een of andere manier kwamen ze me zo bekend voor. Hij keek verward, haast menselijk. Even leek hij gechoqueerd door zijn eigen daden, maar hij herstelde zich snel. Hij wees met zijn poot richting een palmboom, niet zo ver van mij vandaan. Toen ik zijn poot volgde met mijn ogen, zag ik waar hij op doelde. Op een zekere hoogte hingen kokosnoten, te wachten tot een windvlaag ze naar beneden zou brengen. Maar natuurlijk had ik niet de tijd om te wachten op een stevige rukwind die die kokosnoten met een beetje pech op mijn hoofd zou doen belanden. En dus pakte ik wat steentjes op, en begon ik ze omhoog te gooien. Ik had een of ander groot spektakel verwacht, dat de kokosnoten er niet af zouden vallen, ik daarna naar de boom toe liep, en ze op mijn kop zouden vallen, zulke dingen zie je altijd in films, maar ik had geluk. Na een paar keer gooien had ik al 1 kokosnoot naar beneden gebracht. Nu nog probleem nummer twee. Hoe krijg je die dingen open. Ik begon er maar mee op een scherpe rots te gaan slaan, maar dit gaf geen resultaat. Nouja, het resultaat was dat ik op het einde zelf uitgeput over de rots heen hing. Maar gelukkig had mijn leeuwenmaatje hier een oplossing voor. Hij gooide de kokosnoot op de grond, en ging er op staan. Met een hard geluid spleet hij open, en kon ik het vocht drinken. Dankbaar keek ik de leeuw aan. Zijn pupillen werden weer donkerder. Bang wachtte ik op wat er zou gebeuren. Zou hij weer terug in een echte leeuw veranderen? Een luide brul bevestigde mijn vermoedens, en angsten. En dus stond ik niet veel later weer oog in oog met een leeuw. Ik kon zo niet met hem op één eiland leven. Ik zou hem wel moeten doden. En dus pakte ik een grote houten stok, die me toenet pas was opgevallen. De leeuw sprong omhoog, klaar om mijn hoofd in één klap van mijn romp te slaan, maar ik had mijn aanval ook al klaar. Ik haalde uit met de stok, en niet veel later zat deze recht in zijn buik. De leeuw stortte brullend ten aarde, maar had niet genoeg kracht meer wat terug te doen. Ik voelde dat ik ook uitgeput was van de zware strijd, en dus zakte ik ook naar beneden. Ik voelde opeens een stekende pijn bij mijn buik. Mijn ogen gleden naar beneden, en ik zag dat mijn shirt doordrenkt van het bloed was. Vreemd, ik kon me niet herinneren dat de leeuw me had geraakt. Ik tilde mijn shirt op. In mijn buik zat een gapend gat, met een doorsnede als die van een houten stok. Een doorsnede als die van de houten stok die uit de leeuw zijn buik stak. Er begonnen sterretjes voor mijn ogen te dansen, en niet veel later werd alles zwart. Ik had hem gedood. Ik had het monster in mij gedood.