AW: Oorlog tegen libië is begonnen
Ook weer iets waar onze massamedia niet over bericht of mag berichten:
Roof van de eeuw: confiscatie van Libische staatsfondsen
De inzet van de oorlog in Libië gaat niet enkel om de olie reserves (geschat op 60 biljoen vaten), wat het de grootste producent uit Afrika maakt, met een winningskost die bij de laagste van de wereld ligt.
Noch over de natuurlijke gas die Libië bezit, die geschat wordt op een 1,500 biljoen kubieke meter. Wat in operatie, "Verenigde Beschermer (Unified Protector)", in het vizier van de "bereidwilligen" ligt, zijn de staatsfondsen, kapitaal dat de Libische staat in het buitenland heeft geïnvesteerd.
De Libische Investerings Authoriteit (LIA) beheert staatsfondsen die op een 70 biljoen dollar geschat worden en als je er de buitenlandse investeringen bij telt van de centrale banken, kan het oplopen tot 150 biljoen dollar. Maar het kan zelfs meer zijn. Ook al liggen ze lager dan die van Saudi Arabië of Koeweit, Libische staatsfondsen worden gecharacteriseerd door hun snelle groei. Wanneer LIA opgezet werd in 2006, had het 40 biljoen dollar ter berschikking. In exact vijf jaar tijd, had LIA in honderd bedrijven geïnvesteerd in Afrika, Azië, Europa, de VS en Zuid Amerika, in aandelen, banken, onroerend goed, industrieën, olie maatschappijen, enz.
Libië investeerde in Italië hoofzakelijk in de UniCredit Bank (waarvan LIA en de Libische Centrale Bank, 7,5% aandelen bezit) Finmeccania (2%) en Eni (1%). Deze en andere investeringen (waaronder 7,5% in de voetbalclub Juventus) hebben zowel op economisch (alles samen goed voor een 5,4 biljoen dollar)en politiek vlak een betekenisvolle rol.
Libië zocht, wanneer het door Washington verwijderd werd uit de zwarte lijst van "schurkenstaten", naar ademruimte en ging zich richten op "diplomatieke staatsfondsen." Wanneer de VS en de EU het embargo ophief in 2004, en de oliemaatschappijen terugkeerden naar Libië, had Tripoli een handelsoverschot van ongeveer 30 miljard dollar per jaar, dat grotendeels gebruikt werd om buitenlandse investeringen te handhaven.
Het beheer van de staatsfondsen had echter een nieuw machts- en corruptie mechanisme in de hand gewerkt bij ministers en hooggeplaatste ambtenaren, die deels waarschijnlijk ontsnapte onder de controle van Kadhaffi zelf. Dit is bevestigd door het feit dat in 2009, hij voorstelde om de 30 miljoen olie opbrengsten, te verdelen onder het Libisch volk. Dit maakte de scheuren in de Libische regering alleen nog maar groter.
De regerende kringen in de VS en Europa, gingen zich toespitsen op deze fondsen, zodat voor men Libië militair aanviel, om de handen te leggen op de energie rijkdommen, de staatsfondsen over kon nemen. Diegene die deze operatie leidde, was de vertegenwoordiger van de LIA, Mohamed Layas hemzelve; zoals bekend werd door een cable die gepubliceerd werd door de klokkenluider website: Wikileaks. Op 20 Januari, informeerde Layas de Amerikaanse ambassadeur over het feit dat de LIA, 32 biljoen dollar gestort had op rekeningen van Amerikaanse banken.
Vijf weken later, op 28 Februari, had de US Treasury deze rekeningen bevroren. Volgens officiële verklaringen was dit de grootste som ooit die bevroren werd door de VS, die Washington bijhield "in vertrouwen, voor de toekomst van Libië." Dat geld zal wellicht dienen om als kapitaal in de economie van de VS gepompt te worden, die dieper en dieper in de schulden terecht komen. Een paar dagen later, "bevroor" de EU ongeveer 45 biljoen Euro aan Libische fondsen.
De aanval op de Libische staatsfondsen zal een sterke invloed hebben op Afrika. Daar waar de Libyan Arab African Investment Company in meer dan 25 landen had geïnvesteerd, waarvan er 22 gelegen zijn in de sub-Sahara van Afrika en van plan was om die investeringen te verhogen in de komende vijf jaar, hoofdzakelijk in toerisme, telecommunicatie, industrie en de mijnbouw.
De Libische investeringen zijn van cruciaal belang geweest om de eerste telecommunicatie satelliet Rascom (Regional African Satellite Communications Organization), op te zetten, die het Afrikaanse landen toeliet om meer onafhankelijk te worden van de Europese en Amerikaanse satelliet netwerken, goed voor een jaarlijkse besparing van enkele honderden miljoenen dollars.
Van het grootste belang echter, waren de de Libische investeringen in het implementeren van drie financiële instituten, opgestart door de Afrikaanse Unie, de Afrikaanse Investments Bank, gelegen in Tripoli, het Afrikaans Monetair Fonds, gelegen in Yaoundé (Kameroen) en de Afrikaanse Centrale Bank, die zich in Abuja (Nigeria) bevind.
De ontwikkeling van deze organen zou de Afrikaanse landen in staat stellen om te kunnen vluchten uit de kluwen van de Wereldbank en IMF. En het zou het einde betekenen van de CFA frank, de munteenheid die 14 voormalige Franse kolonies dwingt om de munt te gebruiken. Het bevriezen van de Libische fondsen, had een diepe impact op het hele project. De wapens die door de "bereidwilligen" gebruikt worden, vindt men niet enkel terug in de militaire actie, genaamd : "Verenigde Beschermer."
Bron: Manlio Dinucci, geopolitiek wetenschapper, El Manifesto.
http://zaplog.nl/zaplog/article/roof_van_de_eeuw_confiscatie_van_libische_staatsfondsen
