-
Gegroet, sterveling! Nieuw op het forum?
Als je wilt deelnemen aan het forum heb je een forumaccount nodig. Registeer er snel een! Heb je al een forumaccount? Dan kun je hier inloggen.
VerhalenTopic
- Topicstarter RabbidRobin
- Startdatum
DeletedUser15593
Gast
Nee men noemt dat onbeleefd! 
DeletedUser
Gast
Men denkt dat jij je mond moet houden en dit prachtige verhaal moet waarderen mét interactie!
DeletedUser18003
Gast
Dames en heren, bij de presenteer ik u, de Kronieken van Animal, geschreven door mij, met inbreng van de Skype-chat.
Enige overeenkomsten met mensen op dit forum zijn geheel toevallig en hebben totaal geen verband met hen. Ze waren ook niet getuige toen ik het schreef.
Er was eens een dappere, stoere ridder. Zijn naam was Animal. Hij was de zoon van Cynthia, de koningin van een groot, en machtig rijk. Het rijk was echter niet verenigd; er heerste veel onvrede, en rebellen lagen op de loer.
Op een dag zat Animal in zijn torenkamer. Hij speelde met wat steentjes die ie buiten gevonden had, en gooide ze naar de hoofden van de mensen beneden. Opeens hoorde hij een gil die niet door hem veroorzaakt was - zijn moeder!
Hij rende naar de vleugel van zijn moeder. Hij vond haar niet in haar werkkamer, en rende snel door naar de slaapkamer. Daar bleef hij verstijfd in de deuropening staan.
Daar zag hij zijn moeder. De angst was van haar gezicht af te lezen; Imrahil, één van de noordelijke ridders, had een mes op haar keel, op het punt om een einde aan haar leven te maken. Op dat moment zag hij Animal. 'Zo, wie hebben we daar?'
'Animal!' schreeuwde Cynthia verschrikt en de tranen sprongen in haar ogen.
Animal hoorde een stem honend lachen. 'Animal? Is dat een meisje?'
Een jongen van zijn leeftijd kwam met grote passen zijn blikveld binnen lopen, met een stuk hout - geen idee waarvan - in zijn hand. Hij zag er wild uit en had een kwaadaardige lach op zijn gezicht. Animal verstarde: Marco, de beruchte zoon van de koning van het aangrenzende land.
Animal probeerde weg te rennen, maar een onbekende persoon greep hem vast. Marco haalde uit, raakte Animal tegen de zijkant van zijn hoofd en hij verloor zijn bewustzijn.
Animal opende langzaam zijn ogen. Hij lag op bed, weer in zijn torenkamer. Hij draaide zich nog een keer om, probeerde weer te gaan slapen. Toen drong het tot hem door: zijn moeder!
Vlug stond hij op en rende naar de deur. Zijn voet stapte echter op iets, en hij viel plat op zijn snuit. Geschrokken keek hij: Hij had een lange, roze jurk aan! Hij kroop verder naar de deur, en ging weer rechtop zitten. Hij trok aan het slot. Dicht. Hij zat opgesloten. Gefrustreerd probeerde hij de jurk uit te trekken, maar het ging niet: Het zat met zo'n ingewikkelde constructie vastgesnoerd op zijn rug, dat hij er met geen mogelijkheid uit kon komen. Hij zat op iedere denkbare manier vast.
Een paar jaren gingen voorbij. Gek genoeg werd Animal wel in leven gehouden. Zijn haar werd langzaamaan langer, en door het hele land verspreidde zich het gerucht over het prinsesje Animal, de erfgenaam van het koninkrijk, dat opgesloten zat in een toren. Dit bewoog een ridder uit een ver land en zijn schildknaap ertoe het prinsesje te gaan zoeken. De ridder wilde haar kostte wat het kost bevrijden en met haar trouwen.
Na een lange tocht kwamen de twee reizigers bij het kasteel aan. De ridder klopte op de deur. Er klonk een donkere stem: 'Wie bent u en waar komt u voor?'
De ridder antwoordde: 'Ik ben Rubinho, ridder uit een ver land, en dit is mijn schildknaap.' Hij gebaarde naar de figuur naast hem. 'Ik kom om de prinses te bevrijden.'
De deur ging open. In de deuropening stond een zwarte ridder. Hij deed zijn helm af. "Ik ben Saas, dienaar van Marco. Als jullie bij de prinses willen komen, zullen jullie eerst langs mij moeten."
Rubinho deed een stap naar voren en trok zijn zwaard. "Kom maar op."
De twee ridders stormden op elkaar af. Hun zwaarden ketsen tegen elkaar, de vonken spatten ervan af. Saas ontwijkte op het nippertje een uithaal van Rubinho, en zag toen zijn zwakke plek. Saas deed een stap naar voren, hief zijn been op en raakte Rubinho vol met zijn knie in zijn kruis.
Rubinho liet zijn zwaard vallen, greep naar zn ballen en kromp ineen op de grond. 'Genade!' riep hij.
Toen kwam, als een wonder, uit de hemel een figuur neerdalen. Het was Genade, die enigszins gepikeerd keek omdat hij een lange witte jurk aanmoest. Met een uitdrukking op zijn gezicht van 'I don't give a shit' stak hij Saas neer. De schildknaap betaalde Genade, en de engel vloog tevreden weer weg. De kwade ridder was verslagen.
De twee strijders liepen naar binnen, de trap op. De schildknaap trapte de deur open, en Rubinho zag Animal zitten. Hij zat op de vensterbank met treurige ogen naar buiten te kijken, zijn rug naar Rubinho gekeerd.
Rubinho, die zijn hart op voelde springen door Animals vermoedelijke schoonheid, rende naar hem toe en omhelsde hem. Animal, die nu op schrok uit zijn gedachten, keek Rubinho verschrikt aan. Hij werd furieus, greep Rubinho vast en gooide hem in één zwaai door het raam naar beneden. Rubinho gilde, en zijn lichaam kwam met een harde 'Plof' op de grond terecht.
Animal keek geschrokken om. De schildknaap leek niet onder de indruk. 'Sorry,' stamelde Animal.
'Ach, t was toch een ridder van niks,' mompelde de schildknaap. 'En jij bent een jongen, nietwaar?'
Animal knikte. De schildknaap kwam naar hem toe lopen en begon hem uit zijn jurk te bevrijden.
'En wie bent u?' vroeg Animal.
'Nou ja, aangezien ik nu niet langer meer het hulpje ben van...' De schildknaap ging rustig verder met Animals jurk. 'Mijn naam is Tristan.'
‘De meesten kennen mijn naam niet, omdat ik mijn helm altijd op houd,' vervolgde hij.
'En waarom doe je dat?' vroeg Animal, nieuwsgieriger dan goed voor hem was.
Tristan zuchtte en deed zijn helm af. Hij legde zijn handen op Animals schouders - zijn jurk was ondertussen uit - en zei heel rustig. 'Omdat mannen de neiging hebben spontaan homo te worden als ze me aankijken.'
Animal verstijfde. 'Doe je h-h-helm maar weer op,' stotterde hij.
Tristan haalde zn schouders op. 'Jouw keus. Weet wat je mist.'
Animal keek Tristan aan. 'We moeten mijn moeder gaan redden.'
Tristan fronsde. 'Enig idee waar ze kan zijn?'
'Imrahil en Marco hebben haar meegenomen,' antwoordde Animal.
Tristan schrok op. 'Dan weet ik waar ze zijn!' Hij sleurde Animal het kasteel uit - onderweg haalde ze wel eerst wat gepaste kleding en wapenuitrusting voor Animal - en ze gingen op weg.
Samen reden Animal en Tristan door het land. Het was een lange reis, maar uiteindelijke doemde het slot waarnaar ze op zoek waren voor hen op. Ze hielden stil. Animals ogen werden groot. 'Het kasteel van Graaf Tom' stamelde hij. Tristan knikte.
Tristan leidde hen een gangetje aan de achterzijde van het kasteel in, dat onder de slotgracht door liep. Het stonk er, en je kon nauwelijks iets zien. Tristan wist een toorts tevoorschijn te halen en ze liepen rustig verder. Plotseling pakte iemand Animals voet beet; Animal kon net blijven staan, en keek verschrikt naar beneden. Toen Tristan zijn toorts op de plek liet schijnen, zagen ze daar het uigemergelde lichaam van Jannick, een trouwe dienaar van Animal en zijn familie.
'Jannick!' riep Animal verschrikt. 'Wat is er gebeurd!?'
Jannick had moeite om een woord uit te brengn. 'Je moeder...'
Animal begon licht te trillen. 'Wat is er met mama!?'
'Hij heeft dr...' wist Jannick nog uit te brengen. 'Maar pas op, je moet eerst nog langs -' Er werd een mes diep in Jannicks keel gestoken. Animal keek geschrokken op. 'Hij hield ons op,' mompelde Tristan, draaide zich daarna om en liep verder.
Het duo vervolgde hun weg door de gang. Tristan banjerde met grote stappen door, maar Animal had er een slecht gevoel bij... Werden ze achtervolgd?
Uiteindelijk kwamen ze in een donker kamertje aan. In de hoek was een trap die naar boven leidde. Opgewekt liep Animal erheen, totdat hij Tristan achter zich een kreet hoorde slaken. Hij werd met een smak op de grond geworpen, de toorts vloog uit zijn handen. Bovenop hem zat een vrouwelijke gestalte.
'Ilja!' stamelde Tristan. Animals mond viel open. 'Hoe ken jij al die mensen?'
'Nou,' begon Tristan. 'Ilja en ik waren ooit samen bij Tom... Maar ik maakte een ongepaste opmerking, hij dook bovenop Ilja, maakte haar tot dit en vervloekte mij. Nietwaar, Ilja?' Ilja liet haar tanden zien, die gevaarlijk dicht bij Tristans nek in de buurt kwamen.
Tristan keek Animal aan, en zijn lippen vormden het woord 'help'. Vlug pakte Animal de toorts en gooide die naar Ilja. Ze schrok, rolde van Tristan af en vatte vlam. Tristan stond snel op en keek toe hoe Ilja van haar vloek verlost werd. Tristan schudde zn hoofd. 'Arme meid...'
De twee helden liepen op de tast naar boven. Uiteindelijk kwamen ze aan in een grote, door toortsen verlichte hal. In het midden stond een groot hemelbed, en er was een raar tafereel aan de gang: Cynthia lag languit op t hemelbed, Imrahil drukte haar hier nog steviger in en Marco stond tegen de zijkant van t bed voor zich uit te staren. Vlak naast Cynthia's hoofd lag Graaf Tom; zijn huid was lijkbleek, zijn ogen pikzwart. Hij likte met zn tong langs zijn lippen, klaar om Cynthia te bijten.
Marco zag de twee als eerst. 'Zo,' zei hij. 'Het prinsesje is uit haar torenkamertje ontsnapt?'
Animal trok zijn zwaard. 'Ja, en klaar om jou te verslaan.'
Marco knikte, trok ook zijn zwaard en de rivalen renden op elkaar af. Animal week echter iets uit naar links, haakte zijn voet om die van Marco, waardoor hij naar voren viel, en sneed met zijn zwaard zijn keel door.
Graaf Tom keek woedend op. Zijn ogen focusten zich op Animal. Animal rende weg, maar t beest kwam met snelle passen op hem afgelopen. Animal kreeg een ingeving: hij rende naar Tristan toe, ging achter hem staan, handen om zijn nek geklemd.
Tom bleef verbaasd staan. 'Oh, keer je je tegen je vriendje?'
Tristan probeerde zich los te wurmen, maar Animal hield hem stevig vast, en trok de helm van Tristans hoofd.
Toms ogen werden groot en zijn houding werd nóg agressiever. Animal liet Tristan snel los, net voordat Tom op hem dook en hem naar hartelust zoende.
Tristan rolde Tom op zijn rug en zoende hem innig terug. Toen Tom echter zijn hand richting Tristans kruis bewoog, werd het Tristan te veel; hij haalde zijn zwaard tevoorschijn en sneed prompt Toms keel door. De vampier was dood.
Tristan - verlost van zijn vloek door Toms dood - en Animal liepen naar t bed toe. Imrahil ging rustig rechtop zitten. Animal richtte zijn zwaard op Imrahil. 'Laat mn moeder gaan.'
Imrahil stak zijn handen in de lucht bij wijze van overgave. 'Nee!' riep Cynthia. 'Als Imrahil er niet was geweest, was dit al veel langer geleden gebeurd.' Imrahil verklaarde: 'Ik heb geprobeerd het zo lang mogelijk uit te stellen. Ze verdiende dit lot niet.'
Animal liet zijn zwaard zakken en omhelste zijn moeder stevig. Ze was gered. Alles kwam weer goed.
En hoe ging het verder met onze helden? Cynthia trouwde met Imrahil. Samen heersten ze over het land en leidden de dappere Animal op tot 1 van de beste koningen die het land gekend heeft.
En Tristan? Tristan keerde terug naar het kasteel van Rubinho. Hij was hier nu de ridder, en leefde een luxueus en rijk leven, samen met Rubinho's 42 andere vrouwen.
En ze leefden nog lang en gelukkig.
Enige overeenkomsten met mensen op dit forum zijn geheel toevallig en hebben totaal geen verband met hen. Ze waren ook niet getuige toen ik het schreef.
De Kronieken van Animal
De prinses, de homo’s en de vampier
De prinses, de homo’s en de vampier
Er was eens een dappere, stoere ridder. Zijn naam was Animal. Hij was de zoon van Cynthia, de koningin van een groot, en machtig rijk. Het rijk was echter niet verenigd; er heerste veel onvrede, en rebellen lagen op de loer.
Op een dag zat Animal in zijn torenkamer. Hij speelde met wat steentjes die ie buiten gevonden had, en gooide ze naar de hoofden van de mensen beneden. Opeens hoorde hij een gil die niet door hem veroorzaakt was - zijn moeder!
Hij rende naar de vleugel van zijn moeder. Hij vond haar niet in haar werkkamer, en rende snel door naar de slaapkamer. Daar bleef hij verstijfd in de deuropening staan.
Daar zag hij zijn moeder. De angst was van haar gezicht af te lezen; Imrahil, één van de noordelijke ridders, had een mes op haar keel, op het punt om een einde aan haar leven te maken. Op dat moment zag hij Animal. 'Zo, wie hebben we daar?'
'Animal!' schreeuwde Cynthia verschrikt en de tranen sprongen in haar ogen.
Animal hoorde een stem honend lachen. 'Animal? Is dat een meisje?'
Een jongen van zijn leeftijd kwam met grote passen zijn blikveld binnen lopen, met een stuk hout - geen idee waarvan - in zijn hand. Hij zag er wild uit en had een kwaadaardige lach op zijn gezicht. Animal verstarde: Marco, de beruchte zoon van de koning van het aangrenzende land.
Animal probeerde weg te rennen, maar een onbekende persoon greep hem vast. Marco haalde uit, raakte Animal tegen de zijkant van zijn hoofd en hij verloor zijn bewustzijn.
Animal opende langzaam zijn ogen. Hij lag op bed, weer in zijn torenkamer. Hij draaide zich nog een keer om, probeerde weer te gaan slapen. Toen drong het tot hem door: zijn moeder!
Vlug stond hij op en rende naar de deur. Zijn voet stapte echter op iets, en hij viel plat op zijn snuit. Geschrokken keek hij: Hij had een lange, roze jurk aan! Hij kroop verder naar de deur, en ging weer rechtop zitten. Hij trok aan het slot. Dicht. Hij zat opgesloten. Gefrustreerd probeerde hij de jurk uit te trekken, maar het ging niet: Het zat met zo'n ingewikkelde constructie vastgesnoerd op zijn rug, dat hij er met geen mogelijkheid uit kon komen. Hij zat op iedere denkbare manier vast.
Een paar jaren gingen voorbij. Gek genoeg werd Animal wel in leven gehouden. Zijn haar werd langzaamaan langer, en door het hele land verspreidde zich het gerucht over het prinsesje Animal, de erfgenaam van het koninkrijk, dat opgesloten zat in een toren. Dit bewoog een ridder uit een ver land en zijn schildknaap ertoe het prinsesje te gaan zoeken. De ridder wilde haar kostte wat het kost bevrijden en met haar trouwen.
Na een lange tocht kwamen de twee reizigers bij het kasteel aan. De ridder klopte op de deur. Er klonk een donkere stem: 'Wie bent u en waar komt u voor?'
De ridder antwoordde: 'Ik ben Rubinho, ridder uit een ver land, en dit is mijn schildknaap.' Hij gebaarde naar de figuur naast hem. 'Ik kom om de prinses te bevrijden.'
De deur ging open. In de deuropening stond een zwarte ridder. Hij deed zijn helm af. "Ik ben Saas, dienaar van Marco. Als jullie bij de prinses willen komen, zullen jullie eerst langs mij moeten."
Rubinho deed een stap naar voren en trok zijn zwaard. "Kom maar op."
De twee ridders stormden op elkaar af. Hun zwaarden ketsen tegen elkaar, de vonken spatten ervan af. Saas ontwijkte op het nippertje een uithaal van Rubinho, en zag toen zijn zwakke plek. Saas deed een stap naar voren, hief zijn been op en raakte Rubinho vol met zijn knie in zijn kruis.
Rubinho liet zijn zwaard vallen, greep naar zn ballen en kromp ineen op de grond. 'Genade!' riep hij.
Toen kwam, als een wonder, uit de hemel een figuur neerdalen. Het was Genade, die enigszins gepikeerd keek omdat hij een lange witte jurk aanmoest. Met een uitdrukking op zijn gezicht van 'I don't give a shit' stak hij Saas neer. De schildknaap betaalde Genade, en de engel vloog tevreden weer weg. De kwade ridder was verslagen.
De twee strijders liepen naar binnen, de trap op. De schildknaap trapte de deur open, en Rubinho zag Animal zitten. Hij zat op de vensterbank met treurige ogen naar buiten te kijken, zijn rug naar Rubinho gekeerd.
Rubinho, die zijn hart op voelde springen door Animals vermoedelijke schoonheid, rende naar hem toe en omhelsde hem. Animal, die nu op schrok uit zijn gedachten, keek Rubinho verschrikt aan. Hij werd furieus, greep Rubinho vast en gooide hem in één zwaai door het raam naar beneden. Rubinho gilde, en zijn lichaam kwam met een harde 'Plof' op de grond terecht.
Animal keek geschrokken om. De schildknaap leek niet onder de indruk. 'Sorry,' stamelde Animal.
'Ach, t was toch een ridder van niks,' mompelde de schildknaap. 'En jij bent een jongen, nietwaar?'
Animal knikte. De schildknaap kwam naar hem toe lopen en begon hem uit zijn jurk te bevrijden.
'En wie bent u?' vroeg Animal.
'Nou ja, aangezien ik nu niet langer meer het hulpje ben van...' De schildknaap ging rustig verder met Animals jurk. 'Mijn naam is Tristan.'
‘De meesten kennen mijn naam niet, omdat ik mijn helm altijd op houd,' vervolgde hij.
'En waarom doe je dat?' vroeg Animal, nieuwsgieriger dan goed voor hem was.
Tristan zuchtte en deed zijn helm af. Hij legde zijn handen op Animals schouders - zijn jurk was ondertussen uit - en zei heel rustig. 'Omdat mannen de neiging hebben spontaan homo te worden als ze me aankijken.'
Animal verstijfde. 'Doe je h-h-helm maar weer op,' stotterde hij.
Tristan haalde zn schouders op. 'Jouw keus. Weet wat je mist.'
Animal keek Tristan aan. 'We moeten mijn moeder gaan redden.'
Tristan fronsde. 'Enig idee waar ze kan zijn?'
'Imrahil en Marco hebben haar meegenomen,' antwoordde Animal.
Tristan schrok op. 'Dan weet ik waar ze zijn!' Hij sleurde Animal het kasteel uit - onderweg haalde ze wel eerst wat gepaste kleding en wapenuitrusting voor Animal - en ze gingen op weg.
Samen reden Animal en Tristan door het land. Het was een lange reis, maar uiteindelijke doemde het slot waarnaar ze op zoek waren voor hen op. Ze hielden stil. Animals ogen werden groot. 'Het kasteel van Graaf Tom' stamelde hij. Tristan knikte.
Tristan leidde hen een gangetje aan de achterzijde van het kasteel in, dat onder de slotgracht door liep. Het stonk er, en je kon nauwelijks iets zien. Tristan wist een toorts tevoorschijn te halen en ze liepen rustig verder. Plotseling pakte iemand Animals voet beet; Animal kon net blijven staan, en keek verschrikt naar beneden. Toen Tristan zijn toorts op de plek liet schijnen, zagen ze daar het uigemergelde lichaam van Jannick, een trouwe dienaar van Animal en zijn familie.
'Jannick!' riep Animal verschrikt. 'Wat is er gebeurd!?'
Jannick had moeite om een woord uit te brengn. 'Je moeder...'
Animal begon licht te trillen. 'Wat is er met mama!?'
'Hij heeft dr...' wist Jannick nog uit te brengen. 'Maar pas op, je moet eerst nog langs -' Er werd een mes diep in Jannicks keel gestoken. Animal keek geschrokken op. 'Hij hield ons op,' mompelde Tristan, draaide zich daarna om en liep verder.
Het duo vervolgde hun weg door de gang. Tristan banjerde met grote stappen door, maar Animal had er een slecht gevoel bij... Werden ze achtervolgd?
Uiteindelijk kwamen ze in een donker kamertje aan. In de hoek was een trap die naar boven leidde. Opgewekt liep Animal erheen, totdat hij Tristan achter zich een kreet hoorde slaken. Hij werd met een smak op de grond geworpen, de toorts vloog uit zijn handen. Bovenop hem zat een vrouwelijke gestalte.
'Ilja!' stamelde Tristan. Animals mond viel open. 'Hoe ken jij al die mensen?'
'Nou,' begon Tristan. 'Ilja en ik waren ooit samen bij Tom... Maar ik maakte een ongepaste opmerking, hij dook bovenop Ilja, maakte haar tot dit en vervloekte mij. Nietwaar, Ilja?' Ilja liet haar tanden zien, die gevaarlijk dicht bij Tristans nek in de buurt kwamen.
Tristan keek Animal aan, en zijn lippen vormden het woord 'help'. Vlug pakte Animal de toorts en gooide die naar Ilja. Ze schrok, rolde van Tristan af en vatte vlam. Tristan stond snel op en keek toe hoe Ilja van haar vloek verlost werd. Tristan schudde zn hoofd. 'Arme meid...'
De twee helden liepen op de tast naar boven. Uiteindelijk kwamen ze aan in een grote, door toortsen verlichte hal. In het midden stond een groot hemelbed, en er was een raar tafereel aan de gang: Cynthia lag languit op t hemelbed, Imrahil drukte haar hier nog steviger in en Marco stond tegen de zijkant van t bed voor zich uit te staren. Vlak naast Cynthia's hoofd lag Graaf Tom; zijn huid was lijkbleek, zijn ogen pikzwart. Hij likte met zn tong langs zijn lippen, klaar om Cynthia te bijten.
Marco zag de twee als eerst. 'Zo,' zei hij. 'Het prinsesje is uit haar torenkamertje ontsnapt?'
Animal trok zijn zwaard. 'Ja, en klaar om jou te verslaan.'
Marco knikte, trok ook zijn zwaard en de rivalen renden op elkaar af. Animal week echter iets uit naar links, haakte zijn voet om die van Marco, waardoor hij naar voren viel, en sneed met zijn zwaard zijn keel door.
Graaf Tom keek woedend op. Zijn ogen focusten zich op Animal. Animal rende weg, maar t beest kwam met snelle passen op hem afgelopen. Animal kreeg een ingeving: hij rende naar Tristan toe, ging achter hem staan, handen om zijn nek geklemd.
Tom bleef verbaasd staan. 'Oh, keer je je tegen je vriendje?'
Tristan probeerde zich los te wurmen, maar Animal hield hem stevig vast, en trok de helm van Tristans hoofd.
Toms ogen werden groot en zijn houding werd nóg agressiever. Animal liet Tristan snel los, net voordat Tom op hem dook en hem naar hartelust zoende.
Tristan rolde Tom op zijn rug en zoende hem innig terug. Toen Tom echter zijn hand richting Tristans kruis bewoog, werd het Tristan te veel; hij haalde zijn zwaard tevoorschijn en sneed prompt Toms keel door. De vampier was dood.
Tristan - verlost van zijn vloek door Toms dood - en Animal liepen naar t bed toe. Imrahil ging rustig rechtop zitten. Animal richtte zijn zwaard op Imrahil. 'Laat mn moeder gaan.'
Imrahil stak zijn handen in de lucht bij wijze van overgave. 'Nee!' riep Cynthia. 'Als Imrahil er niet was geweest, was dit al veel langer geleden gebeurd.' Imrahil verklaarde: 'Ik heb geprobeerd het zo lang mogelijk uit te stellen. Ze verdiende dit lot niet.'
Animal liet zijn zwaard zakken en omhelste zijn moeder stevig. Ze was gered. Alles kwam weer goed.
En hoe ging het verder met onze helden? Cynthia trouwde met Imrahil. Samen heersten ze over het land en leidden de dappere Animal op tot 1 van de beste koningen die het land gekend heeft.
En Tristan? Tristan keerde terug naar het kasteel van Rubinho. Hij was hier nu de ridder, en leefde een luxueus en rijk leven, samen met Rubinho's 42 andere vrouwen.
En ze leefden nog lang en gelukkig.
Laatst bewerkt door een moderator:
DeletedUser
Gast
Geniaal xD
DeletedUser20586
Gast
Een van de beste verhalen ooit 
Dat einde is geweldig!
Dat einde is geweldig!DeletedUser
Gast
Ik ben hoofdpersoon
DeletedUser20586
Gast
/me is jaloers. Dat wil ik ook wel eens zijn!Ik ben hoofdpersoon
DeletedUser
Gast
/me is jaloers. Dat wil ik ook wel eens zijn!
Hmmm, je moet wel juiste conecties hebben
Een goed geplaatste moeder bijvoorbeeld xDDeletedUser20743
Gast
Er was eens een aardappel, genaamd Harry.
''Ik ben een aardappel'' , zei Harry.
En hij leefde nog lang en gelukkig, tot hij gekookt werd.
''Ik ben een aardappel'' , zei Harry.
En hij leefde nog lang en gelukkig, tot hij gekookt werd.
DeletedUser18003
Gast
Zag dat ik een stukje vergeten was, er moest namelijk nog met Marco afgerekend worden. Het staat er nu tussen, was dit stukje:
DeletedUser20743
Gast
..... aardappel.
DeletedUser19689
Gast
Top verhaal, kan ik jou nomineren voor de Gouden Uil?
DeletedUser16774
Gast
Tijd voor een Initia-verhaal!
Dit verhaal gaat over Nikitirana die verliefd wordt op Rabbidrobin.
Zal het haar lukken om Rabbid te veroveren?
Dit verhaal gaat over Nikitirana die verliefd wordt op Rabbidrobin.
Zal het haar lukken om Rabbid te veroveren?
Rare liefde
Het was een warme dag, Nikitirana zat wat te kletsen via pm met Janiculus.
"Ik moet je een geheim vertellen". zei Niki.
"Ik ook, ik heb het sinds een uur met Rabbid, ik weet dat dit wat abnormaal klinkt, maar hij is ook zo'n lekker ding!" zei Janiculus. "Wat! Maar dat mag niet! Ik ben op Rabbid!" "Rustig, rustig." Bij deze kwam er een einde aan dit gesprek.
Maar na een tijdje kwam Mitchjol dit toch te weten en maakte een nieuw topic open waarin iedereen kon stemmen bij wie Rabbid hoorde: Niki of Janiculus? Natuurlijk sloot Rabbidrobin dit topic meteen zodra hij het zag. Maar dat zorgde niet dat deze discussie ten einde liep. Integendeel, Mitchjol opende het topic nog tientallen keren totdat Rabbid uiteindelijk opgaf en men liet stemmen en discussiëren. "Rabbid en Nikitirana natuurlijk!" zei Initia. Bijna iedereen was het daarmee eens.
"Jullie zijn echt gestoord." zei Rabbid.
"Maar mijn allerliefste Rabbid toch." zei Nikitirana. "Je bent de allerknapste man die een vrouw zich maar kan wensen. En Je bent ook zooooooooo hot!"
Even was Rabbidrobin sprakeloos, maar plots zei hij: "en ik hou ook stiekem zoveel van jou, maar ik durfde het nooit te vertellen." Rabbid en Nikitirana raakte elkaars lippen nu zachtjes aan. Vanaf dat moment waren Rabbidrobin en Nikitirana het mod-stelletje. Ze waren nog voor eeuwig dolgelukkig.
En Janiculus? Die papte aan met Mitchjol, ze hadden al die tijd niet beseft hoeveel ze eigenlijk van elkaar hielden.
En zo leefde ook zij nog lang en gelukkig.
Het was een warme dag, Nikitirana zat wat te kletsen via pm met Janiculus.
"Ik moet je een geheim vertellen". zei Niki.
"Ik ook, ik heb het sinds een uur met Rabbid, ik weet dat dit wat abnormaal klinkt, maar hij is ook zo'n lekker ding!" zei Janiculus. "Wat! Maar dat mag niet! Ik ben op Rabbid!" "Rustig, rustig." Bij deze kwam er een einde aan dit gesprek.
Maar na een tijdje kwam Mitchjol dit toch te weten en maakte een nieuw topic open waarin iedereen kon stemmen bij wie Rabbid hoorde: Niki of Janiculus? Natuurlijk sloot Rabbidrobin dit topic meteen zodra hij het zag. Maar dat zorgde niet dat deze discussie ten einde liep. Integendeel, Mitchjol opende het topic nog tientallen keren totdat Rabbid uiteindelijk opgaf en men liet stemmen en discussiëren. "Rabbid en Nikitirana natuurlijk!" zei Initia. Bijna iedereen was het daarmee eens.
"Jullie zijn echt gestoord." zei Rabbid.
"Maar mijn allerliefste Rabbid toch." zei Nikitirana. "Je bent de allerknapste man die een vrouw zich maar kan wensen. En Je bent ook zooooooooo hot!"
Even was Rabbidrobin sprakeloos, maar plots zei hij: "en ik hou ook stiekem zoveel van jou, maar ik durfde het nooit te vertellen." Rabbid en Nikitirana raakte elkaars lippen nu zachtjes aan. Vanaf dat moment waren Rabbidrobin en Nikitirana het mod-stelletje. Ze waren nog voor eeuwig dolgelukkig.
En Janiculus? Die papte aan met Mitchjol, ze hadden al die tijd niet beseft hoeveel ze eigenlijk van elkaar hielden.
En zo leefde ook zij nog lang en gelukkig.
Laatst bewerkt door een moderator:
DeletedUser
Gast
Doe normaal :/
DeletedUser16774
Gast
Dit is mijn type genre van verhalen.
DeletedUser
Gast
Het gaat me niet om het genre
DeletedUser16774
Gast
Weet ik, maar als jij niet in het verhaal zat vond je het mss wel leuk.
DeletedUser
Gast
Ik denk dat er een geheime boodschap in zit
Nikitirana = Initia
RabbidRobin = RabbidRobin
Janicules = Janicules
DeletedUser16774
Gast
Sorry maar dat klopt niet, mss volgend verhaal