Logboek van een Verzetsstrijder - 10/05/2014
Ik ben het weer, vandaag was weer een spannende dag. Het begon allemaal bij de ochtendgloren, toen de zon opkwam en deze heel de wereld verlichtte met zijn heldere stralen. Ik had nog maar net mijn compaan begroet toen deze me al dicht tegen hem aantrok en me in het oor fluisterde dat we moesten praten.
Ik volgde ik hem tussen de nauwe gangen, naar een aparte kamer. Hij sloot de deur, samen gingen we zoals alle vorige dagen aan de tafel zitten, nauwkeurig kijkend over de tafel. We hadden deze plannen bijeen.
We hadden de trouwe koningsstrijders gevonden en waren nu dan ook samengekomen om deze te contacteren. Ze lagen allemaal op tafel, binnen handbereik. Iedereen die van deze kamer afwist zou weten wie ze uit de weg moesten ruimen. En nu was alles weg. We keken elkaar aan, een huiverende stilte voltrok over de kamer. Een mes kwam vanuit het niets en zou mijn overste in de borst hebben geraakt, mocht ik haar niet uit de weg hebben geduwd. We keken op en zagen nog net een gedaante uit de deur lopen.
Hij had de papieren gestolen en bijna ook ons leven. De vijand was op de hoogte van de informatie, we moesten snel handelen.
Ze zouden iemand namelijk kunnen overhalen, enkel was dat maar 1 iemand. Niet meer dan die ene persoon, de rest zou hoe dan ook trouw blijven, dat wist en dat kon ook gewoon niet anders. Ze stonden samen op, en we haastten ons door de gangen, de achtervolgers achterna. Maar hij of zij was te snel, de sluwe vos. Het geniepige varken.
Nu maar hopen dat ik voor deze uitspraken geen doden op mijn dak krijg. We liepen dus door de gangen, maar moesten het uiteindelijk opgeven.