Sorry voor de vertraging, gisteravond weer schouder en vanochtend werk :s
Het Einde
Kroenuh klapte tevreden zijn laptop dicht. Hij had de WiFi van deze Limburgse McDonald’s niet meer nodig. Het was dat ze geen gratis internet hadden in het gemiddelde vlaaiencafé, anders was hij sowieso daar gaan zitten…
Hij keek zijn metgezellen aan, schraapte zijn keel en sprak ze toe: ‘Krijgers. Nee, wacht: Kameraden. We hebben lang moeten wachten op dit moment, maar we zijn er klaar voor. We gaan het forum terugpakken.’ Terwijl hij ze één voor één aankeek, haalde hij een gigantische honkbalknuppel onder tafel vandaan. ‘MET GEWELD!’
Zijn kameraden, zijn Kroenuhrs, begeleidden hem en schreeuwend renden ze met z’n vieren de McDonald’s uit. Door de straten van het Limburgse gehucht heen, kwamen ze eindelijk aan bij Kroenuh’s huis.
Kr33log, op het forum bekend als Relax , hun vijfde lid, opende daar de deur. Hij lachte. ‘Welkom, vrienden!’
‘Waar zijn ze?’ gromde
PartoftheGame, oorspronkelijk een Vreemde, terwijl hij de kapstok oppakte en als wapen in zijn handen hield.
Kr33log rolde met zijn ogen. ‘In de jacuzzi natuurlijk, waar anders?
Met z’n vijven slopen ze naar de tuin.
Sanhal, de Betoger, die al het hele potje mensen beschermd had, hield hen staande en schudden zijn hoofd. ‘We moeten eerst een plan hebben, jongens.
Vlug overlegden ze. Uiteindelijk klom
Niktirana de Klager, die al eerder bewezen had goed te zijn in het afmaken van weerloze persoontjes, klom de rug van de olifant op. Alleen
Fireas, op het forum bekend als Araluen zat nog in de jacuzzi. Zijn ogen waren gesloten; hij had niet eens gemerkt dat Kr33log weg was gegaan.
Nikitirana haalde een klein, maar gevaarlijk scherp mes tevoorschijn en stond op het punt Araluen’s keel door te snijden, toen ze achter zich geschreeuw hoorde. ‘Halt!’
Geschrokken draaide ze zich om. Het was Relax. De
echte Relax. Samen met de andere mods, de Relaxanen. Niktirana slikte. Help.
De Kroenuhrs besloten echter ook uit hun schuilplaats te komen en gingen uitdagend tegenover hen staan. ‘Zo, mijn beste Relax,’ begon Kroenuh. ‘Is het er nou eindelijk toch van gekomen?’
Relax knikte instemmend. ‘Het zal wel moeten, hè. Gelukkig heb ik de rest van het team nog bij me in het krijt staan.’
Kroenuh lachte honend. ‘Ja, degenen die er nog van over zijn, waaronder deze zeker,’ spotte hij terwijl hij terloops naar Kr33log wees.
Relax beet op zijn onderlip. Hij was inderdaad in de minderheid.
‘Maar, wie was jij eigenlijk op het forum?’ vroeg Relax aan Kroenuh.
‘Vertel ik niet,’ grijnsde Kroenuh. ‘Misschien, als je me weet te vermoorden.’
En dat probeerde Relax. Hij pakte zijn spiksplinternieuwe laptop, gooide hem richting Kroenuh, maar miste. Het ding spatte uit elkaar op de grond. Daarop sprintte Kroenuh naar voren, maar in plaats van Relax aan te vallen, stortte hij zich op de olifant. Die stond op, boos en in de war, op zoek naar degeneo die het had gewaagd om hem wakker te maken. Araluen gilde. ‘Ik wil naar beneden!’
‘Go, PotG!’ schreeuwde Kroenuh. PotG wierp zijn kapstok in de poot van de olifant, Nikitirana deed hetzelfde met haar mes. De olifant helde gevaarlijk, trompetterde, en viel toen bovenop Relax. Araluen was overleden door een schedelbreuk.
Kroenuh lachte triomfantelijk, pakte zijn eigen laptop en logde zijn account,
Weerwolfgek uit, en terug in op
Kroenuh. Alles was weer als vanouds.
Gefeliciteerd Kroenuhrs!