Naam: Fabian de le Torteilla
Rol: Overlever, Creatief persoon, Handige harry, Denker, alles in die richting
Leeftijd: 35
Uiterlijk: Een arme, slordige, vuile bedelaar. Het spiegelbeeld van hoe iedereen er over een maand zal uitzien. Na jaren overleeft te hebben in diepe armoede en op straat heeft hij maar een aantal kleren om zijn lijf hangen. Zijn uiterlijk boeit hem dan ook niet zo heel veel, hij heeft enkele kleren om toch nog iets van zijn lichaam te bedekken, vol met gaten en scheuren. Te arm om iets anders dan eten te kopen trok hij al dagen, al maanden, jaren rond in Amsterdam, rondtrekkend en bedelend voor alles wat hij maar kon krijgen. In al die jaren heeft hij echter wegens zijn slimmigheid en handigheid te weten overleven. Verder is hij niet al te groot en door niet al te veel overvloed aan eten van normale lichaamsbouw. Mager is hij niet, hij wist altijd wel op een of andere manier aan eten te geraken. Zijn baard scheert hij altijd af, aangezien die toch maar slordig wordt. Zijn haar knipt hij ook kort, om eenzelfde reden. Zijn kleren verschillen wel eens van jaar tot jaar, maar pas wanneer hij volgende heeft gevonden. Verder heeft hij ook een bochel in zijn rug, wat voornamelijk een van de voornaamste redenen waarom hij in de armoede is gesukkeld, mensen hem mijden en hij er nooit is uit geraakt. Hij is blij nu ze op een onbewoond eiland zijn gestrand. Zijn leven is beter dan voorheen, dus een glimlach zal de grootste tijd zijn gezicht sieren.
Karakter: Hij is door de jaren hard en vaak getroffen door de armoede. Hij kan met andere woorden wel tegen een stootje en zal dit ook laten zien als iemand hem van het tegendeel beschuldigd. Hij heeft geleerd dikhuidig te zijn, op zichzelf te leven en zelfstandig te zijn. Echter is hij eveneens koppig en blijft hij proberen zelfs al weet hij dat het niet zal gaat lukken. Daartegenover staat dan weer dat hij hard is en jaloezie hem niet kan deren. In al de jaren dat hij in armoede heeft geleefd heeft hij nooit iemand bestolen, zijn enige strafbare activiteit is het aan boord klimmen van een schip waar hij niet voor had betaalt of iets dergelijks. Voor de rest heeft hij in al de jaren zijn waarden hoog gehouden. Hij is niet snel jaloers en heeft geleerd blij te zijn met het kleinste, het kleinste te waarderen en daar ten volle zijn nut uit te halen. Hij is vrij inventief en creatief en zal dus weinig tot niets willen verspillen. Deze vaardigheden zullen handig zijn op het eiland, hij zal dus ook wel tegen een tijdje zonder eten of drinken kunnen, maar daarintegen ook minder reserves hebben. Door zijn jaren in isolement is hij echter ook asocialer en minder goed in het samenwerken en zal alles eerst zelf proberen en niet zo gemakkelijk anderen om hulp vragen.
Achtergrond: Wel, het grootste en belangrijkste deel is hierboven al uitgelegd. Enige andere delen wilt Fabian dan ook niet kwijt over zijn verleden. Is het te gruwelijk? Is het te vreselijk? Is het te geweldig? Niemand weet het en de kans dat iemand het te weten zal komen is niet geweldig groot. Maar het verhaal waar het in het echt allemaal om draait is hoe hij in hemelsnaam aan boord van een luxeschip kwam. Dit verhaal begint op een gewone dag, niet speciaals. Fabian was op weg naar de bakkerij, waar hij de vrachtwagen ging uitladen in ruil voor enkele overschotten van het oude brood. Best een goede verdienste, waar hij nu al een maandje van profiteerde. Een glimlach sierde zijn gezicht, want vandaag was een mooie dag, hij zou op bezoek gaan bij de schoenenmaker. Deze had een oude winkel in de stad en was zelf ook al vrij oud. Hij had iemand nodig om hem in de winkel te helpen. Echter zag niemand hem staan, behalve Fabian. Hij zag iedereen staan, ook deze oude man. Hij had geopperd dat hij wellicht zou willen helpen, maar deze had zijn hulp een lange tijd afgewezen. Uiteindelijk, nu, na vele weken aandringen, helpen en andere kleinigheden had hij uiteindelijk moeten toegeven. Vandaag zou hij met hem gaan spreken en hopelijk te weten komen of hij eventueel werk had gevonden. Maar zijn aandacht werd door iets anders aangetrokken. Er lag recht voor hem een groot cruiseship, het grootste schip dat hij ooit in de stad had gezien. Wanneer hij vriendelijk vroeg aan de portier naar waar dit schip ging, jaagde deze hem hardhandig weg. Maar, volhardend als hij was, liet Fabian zich niet tegenhouden. Hij sloop aan boord, en keek even in het rond. Echter vond hij nergens enig teken van de bestemming van het schip. Iets later besloot hij maar van het schip af te stappen, zijn nieuwsgierigheid had gefaald, de portier had gewonnen en hij verloren. Maargoed, het was hoog tijd om verder naar de bakkerij te gaan. Maar toen hij bij de brug aankwam, werd deze net opgehaald. Hij schreeuwde nog iets, maar zijn geroep verging in het luide geluid van het ophalen van de brug. Fabian zat vast op het schip. Vlug zocht hij zijn toevlucht in het ruim, waar hij dus de komende dagen zou verblijven. Nog steeds niet wetende waar het schip naartoe ging, sukkelde hij in slaap.
Overig: Is dit echt nodig? Vragen mogen altijd gesteld worden