[RPG] Castaway

[DeletedUser14965]

ze pakken het lichaam van de kapitein en doen hem een reddingsvest om en wanneer ze eenmaal bij het water zijn maakt Pablo er een grote snee in en trekt hem het water in en duwt hem het diepere gedeelte in. James staat in het heel ondiepe gedeelte waar de haai nooit kan komen en staat klaar om de haai dood te schieten met zijn harpoen wanneer die komt.

De spanning begint al snel op te lopen. Zowel voor James die veilig in het water staat als voor Pablo, die een groot risico loopt. Zal de haai erop af komen? Lukt het James de haai te raken? Weet Pablo het er levend van af te brengen? Deze en duizenden andere gedachten spoken door de hoofden van de twee, terwijl James op de uitkijk staat en Pablo voorzichtig terug loopt.
Plotseling doemt de grote, grijze vind op uit het water. Pablo ziet het niet, maar kan aan James, wiens ademhaling even stopt, merken dat de haai er is. Te snel! Pablo wil maken dat hij weg komt, maar James schreeuwt: ,,Blijf rustig! Anders valt hij jou ook aan!" Pablo heeft de boodschap begrepen. Dat wilt hij niet!
De tijd dringt. Terwijl Pablo met een snel kloppend hart rustig probeert terug te lopen, komt James juist dieper het water in omdat hij vanaf hier die haai moeilijk kan raken. De twee naderen elkaar kijken elkaar aan zonder wat te zeggen. Opeens struikelt Pablo. Hij gaat kopje onder en proest, hoest en spartelt spartelt om overeind te komen. James ziet het gebeuren, maar kan er niks aan doen. Wel weet hij dat dit gedrag de haai aan zal trekken. Nu maar hopen dat het lijk van Morgan interessanter is.
James rent naar Pablo om hem overeind te trekken. Hij stond nu toch al in een zone waarin de haai hem makkelijk kan aanvallen en hij wint er niks mee om Pablo in de steek te laten. Vanuit zijn ooghoeken houdt hij de haai in de gaten en trekt aan Pablo's arm. Het lijkt te goed te gaan, totdat de vin onderwater verdwijnt. Op dat moment staat de tijd even stil. Pablo weet niet wat er gebeurt, maar hij voelt geen trekkracht van James meer. Hij kijkt naar James en ziet hem daar, bijna bevroren staan. Alsof het in slow-motion gebeurt, ziet Pablo hoe James hem loslaat, met beide armen naar het geweer grijpt en schiet voordat Pablo geknipperd heeft. Wanneer Pablo weer kopje onder gaat, begint de tijd weer op normale snelheid te lopen.
Pablo krabbelt overeind en ziet James tegenover hem tot zijn middel in het water staan. Zijn ogen staan wijd open en in zijn handen houdt hij een geweer, waar een touw aan vast zit. Dat touw loopt het water in. Pablo volgt met zijn ogen het touw en schrikt bij het zien dat het water knalrood is gekleurd. Als hij door de roodheid heen kijkt, ziet hij een grote, bewegingloze massa op de bodem liggen. Het is de haai.

 

[DeletedUser]

Naam: Ethel Armytage
Persoonlijkheid: Enigma
Locatie: In bij de rand van het bos naast het scheepswrak.
Inventaris: Nog steeds Leeg

Na het gesprek met de jongen die blijkbaar James heet loopt Enigma de andere kant op. In het begin was hun gesprek nogal stroefjes geweest, of toch langs zijn kant, maar aan het einde leek het hun allebei een plezier gedaan te hebben. “Samen kunnen we meer plezier hebben dan jij ooit alleen kan hebben.”
Geweldig hoe hij daar zo in mee ging. Het was ook niet anders dan ze verwacht had van de jongen die koelbloedig een slang op een ander afliet om zijn eigen hachje te redden. Nu was de moord misschien niet voor zijn eigen plezier geweest, maar dat zou nog komen... spoedig. Enigma zou hem zo gek maken dat hij niet meer wist wat echt en wat nep was, ze zou hem tot een moordenaar maken, een gek, een doorgedraaide machine die alles zou doen om te overleven... als hij dat nu al niet was.
Ze loopt verder langs de kustlijn en ziet een man door het water waden. Enigma werpt een vluchtige blik rond zich. Niemand te zien. Mooi. Gestaag loopt ze tot bij de man en spreekt hem met de zelfde vrolijke stem als altijd aan.
"Hoi" Enigma knippert met haar wimpers.
"Goede middag, aan wie heb ik de eer?"
De man lijkt een paar jaar ouder dan haar, maar kan nog steeds niet veel ouder dan 25 zijn. Hij hield een relaxte pose aan en had een aangename, gastvrije manier van praten.
"Mijn naam is Enigma... of Ethel... wat je het liefst gebruikt."
"Wel aangenaam, Enigma of Ethel. Wat brengt jou hier, zo ver van het kamp?"
Enigma verbreed haar ogen en forceert een leeghoofderige trek op haar gezicht, "Wel, eigenlijk was ik voedsel gaan zoeken maar toen kon ik het niet laten om naar deze prachtige horizon te gaan kijken. Dus toen heb ik mijn zoektocht gestaakt en langs de kustlijn gaan lopen. Ik keer straks wel terug naar het kamp, als de zon gaat dalen ofzo." Enigma giechelt zachtjes, "maar volgens mij zijn wij elkaar nog niet tegengekomen, wat is uw naam?"
"Rashid. Rashid Al Farran"
Nu werd het leuk...
"En Rashid, hoe denk jij over... moord?"
De Emiraat huivert, "Het is een vreselijk iets. Al die mensen die tijdens de schipbreuk gestorven zijn... vreselijk gewoon. Ik mag er niet aan denken."
"Waarom niet?"
Rashid staart haar op een onderzoekende manier aan, "Omdat het niet zo hoort te gaan."
"Eigenlijk wel. Je wordt geboren, je sterft. Dat is de natuurlijke cyclus van het leven. Altijd al geweest, zal altijd zo zijn ook."
"Dat wil niet zeggen dat ik het er mee eens moet zijn."
Het meisje huivert. Je tegen de dood verzetten en er van walgen, hoe erg kan je worden... Het spijt Enigma heel erg dat er zo veel mensen als Rashid rondlopen op de wereld. Met oogkleppen op, wegkijkend van hetgeen dat ze niet willen zien. Hoe kon of wou je je zelfs maar wegdraaien van een ding zo heerlijk als de dood?
"Wel, meneer de Emiraat, ik ben van mening dat je het er wel mee eens moet zijn. Je kan toch niet anders meer nu."
Met een welgemikte trap schopt Enigma tegen het hoofd van de jongeman, die op slag buiten westen valt. Bijna teder neemt Enigma de man bij zijn shirt en sleept hem naar de kolkende zee. Zachtjes duwt ze zijn hoofd naar beneden in het water, tot ze zeker is dat de man het onmogelijk overleefd zou kunnen hebben. Wat prachtig is de dood toch, maar het is Enigma's tijd nog niet. Zij is de boodschapper van de hemel, het is haar taak om mensen het pad naar geluk aan te wijzen. Met een tedere stem spreekt ze de laatste woorden die ooit naar de man toe gekeerd zullen zijn.
"Slaap zacht in de oneindigheid, Rashid."

Een licht misselijk gevoel overvalt Enigma, en voor ze weg kan kijken van het lichaam is ze zichzelf niet meer.
Ethel walgt van het aanblik van het lijk, en loopt prompt weg naar waar het kamp zich zou moeten situeren.
Wat voor een vreselijk mens ben ik toch.

 

[Araluen]

Naam: Davion
Locatie: bos
Inventaris: -

De drie mannen lopen naar het bos. Davion kijkt hen na. Rodriques is een van hen. De andere twee mannen kent hij niet zo goed, hij is hun namen vergeten. Davion is nieuwsgierig, ze zijn iets van plan, dat zie je meteen. Hij besloot hen te volgen.
Als snel was het duidelijk waar ze naartoe gingen. Hij herkende de weg die hij zelf ook naar de grot had genomen. Hij hoeft hen nu niet meer per se te volgen en vervolgde de weg op zijn gemak. Om zich heen kijkend geniet hij van de natuur, observeert wat hij aan leven ziet.
Nu komt Davion bij de grot aan. Hij ziet de drie mannen nog net chagrijnig naar buiten lopen, met licht verbrande stokken in hun hand. Davion grinnikt, hoe kunnen ze zelfs maar denken dat dat werkt? Ze bespreken iets en besluiten blijkbaar om in de omgeving iets te zoeken. Davion blijft op een afstandje naar ze kijken. Misschien vinden ze ook wel iets zonder zijn hulp.
Ze stellen hem teleur. Hij ziet ze alleen wat om zich heen kijken door het zwak belichte bos en wat takken beetpakken en neergooien. Davion besluit ze maar te gaan helpen, maar dan moet wel eerst zijn grijns van zijn gezicht. Terwijl hij daarmee bezig is, ziet hij bijna over het hoofd dat een van de mannen wegloopt. Hij ziet hem nog net tussen de hoge bomen door verdwijnen. Snel loopt Davion hem achterna, terug naar het kamp.
‘hé, wacht!’, roept Davion. Rob kijkt om.

 

[DeletedUser]

Naam Pablo
Locatie Zee --> strand
Inventaris Mes, Vuurstenen, Zwemvest.

Na het gevaarlijke avontuur met de haai en James, besluit Pablo maar om eventjes op het strand te lopen. Eventjes rust. Eventjes geen problemen. De zon schijnt, de meeuwen krijsen, de zee in de branding, prachtig. Na een tijdje ziet Pablo iets in de verte liggen, en besluit er naartoe te lopen. Als hij dichterbij komt, ziet hij een man liggen. Pablo knielt neer, en voelt zijn polsslag. De man is dood, morsdood.
Pablo kijkt snel om zich heen. ''Wat is er gebeurd?!'' Dan ziet Pablo een set met snorkelspullen liggen. Hij denkt eerst na, maar besluit toch maar de spullen te pakken.

Pablo pakt de snorkelspullen van Rashid en rent daarna snel weg, zo ver mogelijk van het lichaam. Hij gaat naar Kamp 1. Hopelijk is hij daar veilig.

 

[DeletedUser22652]

Naam: Roberto
Locatie: Kamp 1 --> Standbeeld
Inventaris: /

Na het nutteloze werk met de graven delven, wilde Roberto iets anders doen. Hij kijkt om zich heen, en ziet aan de overkant van de baai een soort van standbeeld staan en besluit om dat eens van naderbij te bekijken.

Hij vindt het jammer dat niemand hem wilde vergezellen, maar alleen zal dat ook wel lukken.

Roberto loopt langs de kustlijn en vindt een 3de lijk, een man uit het midden-oosten zo te zien. De man draagt kleren van goede kwaliteit. Roberto besluit ze uit te trekken en mee te nemen wie weet komen ze nog van pas. Daarna vervolgt hij zijn weg naar het standbeeld

 

[DeletedUser14965]

Roberto besluit ze uit te trekken en mee te nemen wie weet komen ze nog van pas. Daarna vervolgt hij zijn weg naar het standbeeld

De kleding zit een klein beetje onder het bloed, maar misschien komt het alsnog van pas. Wanneer hij later bij het standbeeld komt, wordt hij overvallen door de schoonheid van het beeld. Wie hebben die gebouwd? Waarom staat het er? Roberto komt dichterbij en ziet dat er vreemde tekens op het beeld staan. Wat het betekent of wat er überhaupt staat, weet hij niet. Hij kan er nu niks mee. Had hij maar wat schrijfmateriaal om alles te noteren en in het kamp te kunnen bestuderen...

 

[DeletedUser20542]

Naam: Rob
Plaats: Richting het standbeeld
Inventaris: ...

Hij zit al eventjes bij het kamp, als er eindelijk iemand aankomt voor een wandeling. Hij heet Davion, zo blijkt. Dus met z'n tweeën verlaten ze het kamp en lopen ze. Ze besluiten eens bij het standbeeld te gaan kijken. Onderweg praten ze wat, en zien ze nog iemand anders die van het standbeeld terugkomt. Eens ze daar zijn, kijken ze eens rond. Het is best een mooi standbeeld, en ook best groot. Rob ziet letters staan. Maar die snapt hij niet. Ook Davion, die er bij komt staan, kan er niets uit opmaken.

Een beetje teleurgesteld gaan ze weer weg bij het standbeeld. Maar niet terug. Ze willen nog iets verder. Want als ze goed luisteren lijkt het net of ze water horen stromen. Ze lopen in de richting van het geluid. En inderdaad. Daar stroomt een klein beekje. Er loopt een bruggetje overheen. Is hier dan echt al leven geweest? Standbeeld en brug, dat komt er niet vanzelf. Net voor de brug twijfelen ze nog even. Erg stevig ziet hij er niet uit. Ze besluiten voor de zekerheid niet over te steken, maar kijken nog wel goed in het beekje of ze daar iets zien liggen.

 

[DeletedUser14965]

Ze besluiten voor de zekerheid niet over te steken, maar kijken nog wel goed in het beekje of ze daar iets zien liggen.

Hun gezichtsveld dwaalt van het krakkemikkige bruggetje af naar de kolkende rivier die eronder stroomt. Daar zouden ze niet graag in terecht willen komen! Af en toe zien ze een vis uit het water opspringen. Verder zien ze niet meer dan grote stenen. Het komt rechtstreeks uit de bergen en de twee schatten dat het water ook behoorlijk koud zal zijn.
Hun aandacht wordt weer gevestigd op de brug. Wie hebben die brug gemaakt? Rob, een houtkenner, loopt naar de brug toe. Het roept wat twijfels op, maar de brug moet in prima staat zijn erover heen te gaan. Wat zullen ze doen?

 

[DeletedUser]

Naam: Dan Lewis
Locatie: Kamp
Inventaris: Nee

Dan dacht na over wat er gebeurd was de laatste dagen. Toen hij terugkeerde leek iedereen heel erg enthousiast over het standbeeld, en er vertrokken vervolgens best veel mensen, om weer verder op onderzoek uit te gaan. Hij dacht iemand richting het standbeeld hebben zien lopen. Hij had daarna een paar dagen rust genomen, want hij was nog steeds niet helemaal bijgekomen van het lange zwemmen. Nu was hij echter weer topfit. Hij staat op en loopt het kamp uit, richting het bos. Hij wilde dat altijd al onderzoeken. Misschien is er wel wat te vinden. Dan onderzoekt het bos.

 

[DeletedUser14965]

Dan onderzoekt het bos.

Meer dan takjes, bladeren en lianen in de bomen vindt hij niet. Hij weet ook niet precies waar hij naar op zoek naar is. Misschien als hij beter voorbereid is dat hij wat meer tegen kan komen.

 

[DeletedUser22652]

Naam: Roberto
Locatie: Kamp
Inventaris: Kleren v Rashid

Roberto komt het kamp binnen, de hele weg heeft hij gedacht over de vreemde letters bij het standbeeld. Hij dacht een oplossing gevonden te hebben. In het kamp zag hij Pablo zitten, die met zijn vuurstenen aan het spelen was. Roberto ging naar hem toe en vroeg of hij die even kon lenen. Pablo had geen bezwaar, maar keek wel raar op want zodra Roberto ze had, rende hij enthousiast terug naar het standbeeld. Waar hij alles klaarlegde om zijn plan uit te voeren.
Hij dacht na of hij alles had en overliep het lijstje in zijn hoofd:
- Hout: ?
- Vuurstenen: Check
- 'Blad': Check
- Schrijfstok?

"Aha!" dacht Roberto. Waarop hij op zijn stappen terugkeerde en in het bos dichtst bij het standbeeld op zoek ging naar stokjes die als schrijfgrief konden dienst doen en ook zocht hij hout om een vuurtje mee te maken

+ Vuurstenen van Pablo.

 

[DeletedUser14965]

Waarop hij op zijn stappen terugkeerde en in het bos dichtst bij het standbeeld op zoek ging naar stokjes die als schrijfgrief konden dienst doen en ook zocht hij hout om een vuurtje mee te maken

+ Vuurstenen van Pablo.

Roberto vindt hout genoeg en breekt takken af. Helaas is alles vrij vochtig van de hevige regenval laatst, maar hij hoopt dat hij met de vuurstenen een heel eind zal komen.

 

[Sanhal]

Naam: James Turner
Locatie: In bij de rand van het bos naast het scheepswrak.
Inventaris:
Nog steeds een super vette harpoen, die nu zelfs een haai heeft gedood.
En een haai natuurlijk.

Na een lange tijd van het water te hebben genoten nadat hij samen met Pablo de haai had gedood besluit James om maar door te gaan, er is nog een boel te doen als ze echt “plezier” willen hebben en daar moet hij nog druk mee bezig.
De eerste stap is natuurlijk een goede leider hebben, iemand die weet wat ze moeten doen, iemand die geweldig is om het zo maar te zeggen. Wie beter dan James zelf? Hij heeft de afgelopen week meerdere mensen uit de problemen geholpen en nu heeft hij zelfs samen met Pablo een haai gedood. Nu hebben ze zelfs haai voor het avondeten.

De haai is wel zwaarder dan James had verwacht maar na lang zwoegen en met een beetje geluk heeft hij nu de haai naar het kamp gebracht en bij het eten voor de avond neergelegd.
Er zijn niet veel mensen in het kamp en de mensen die er zijn zien er allemaal uit als luie mensen maar daar is nu niets aan te doen. Wel ziet hij Enigma staan en loopt naar haar toe. “Klaar om te beginnen met plezier hebben Enigma?”
Ineens schiet ze in de stress en zegt dat ze Ethel heet en dat ze nog nooit van Enigma heeft gehoord. Vreemd, denkt James, ik weet toch zeker dat ze Enigma zei maar misschien lette ik gewoon weer eens niet op.

James loopt dus maar weg bij Ethel en besluit om tegen de hele groep te praten. ”Ik weet dat iedereen het nog moeilijk heeft met de dood van de kapitein, maar we moeten echt door. We hebben mensen hier in dit kamp met allemaal verschillende sterke en zwakke punten, het lijkt mij dan ook het beste dat we daar gebruik van maken. Mensen die weten hoe ze bomen om moeten hakken moeten stokken zoeken voor het vuur, mensen die weten hoe ze met speren om moeten gaan om vissen te vangen moeten dat doen. Maar om dit goed te kunnen regelen moeten we wel een leider hebben, een goede leider, iemand die weet wat hij doet. Ikzelf stel me beschikbaar als leider, ik heb samen met Pablo de haai gedood die hier voor de kust zwom, mensen kunnen nu dus in alle rust vissen proberen te vangen. Ook weet ik dat Pablo een mes heeft die we kunnen gebruiken om speren van te maken. Ook heb ik iemand gered uit een wrak van de boot.
Het lijkt mij het beste als we democratisch beslissen wie de leider moet worden, maar denk wel goed na. De leider die we kiezen zal verantwoordelijk voor ons allemaal zijn dus we moeten een goede leider kiezen. Ook vind ik het vanzelfsprekend dat je niet op jezelf mag stemmen als leider.
Ik wil dan ook aan iedereen vragen die hier nu in het kamp is om tegen de andere overlevenden, wanneer jullie ze zien, te zeggen dat er hoognodig moet worden gestemd en dat ze naar het kamp moeten komen.”

Langzaam loopt James het kamp weer uit om Pablo te zoeken en om hem te vragen of hij zijn mes mag lenen zodat ze speren kunnen maken.

 

[DeletedUser22652]

Naam: Roberto
Locatie: Kamp
Inventaris: Kleren v Rashid, vuurstenen, hout, schrijfstokjes

Roberto is blij dat hij alles gevonden heeft wat hij nodig had. Meteen gaat hij aan het werk, met het sprokkelhout maakt hij een klein vuurtje vlakbij het standbeeld. Daarna neemt hij Rashids witte tulband, waar gelukkig geen bloed op zit en legt deze op een vlak stuk rots die hij als schrijftafel kan gebruiken. Dan neemt hij 1 van zijn schrijfstokjes en steekt het stokje in het vuur. Na wat proberen vindt Roberto een optimale tijd zodat hij makkelijk met het stokje kan schrijven. Roberto neemt zorgvuldig de tekst van het standbeeld over.

 

[DeletedUser14965]

Roberto neemt zorgvuldig de tekst van het standbeeld over.

Al gauw merkt Roberto dat de praktijk een stuk moeilijker gaat dan hij had gehoopt. Hij krijgt de tulband met moeite strak en het houtskool brokkelt telkens af. Maar na tientallen pogingen en honderden zweetdruppels begint het ergens op te lijken. Dankzij zijn opleiding weet hij zijn handen secuur te gebruiken bij het overschrijven van de tekens. Hij wordt er alleen niet veel wijzer van en nadat er weer een stok afbreekt en hij uitschiet, staat hij op het punt alles in zee te mikken. Gelukkig houdt Roberto zich in. Want door het overtekenen krijgt hij inzicht van wat er staat. De tekens begrijpt hij nog niet. Maar nu hij dat gehad heeft, ziet hij dat er een route getekend is! Door alle andere informatie zag hij het eerst niet, maar nu ziet hij wat die lijnen betekenen.
Waarvoor de kaart is, weet hij niet. Nadat Roberto alles heeft overgenomen, bergt hij de aantekeningen goed op. Hier moeten de anderen van weten!

 

[DeletedUser]

Naam Pablo
Locatie --> Zee
Inventaris Vuurstenen (uitgeleend), Snorkelset, Mes

Nadat Pablo en James de haai hebben gedood, besluit Pablo dan toch maar nog een keer te gaan duiken. Met zijn snorkelset op zak gaat hij richting de zee, en besluit rond de plek waar de haai is gedood te gaan duiken. Het water is koud, maar toch gaat hij ervoor! Hij weet zeker dat hij vorige keer iets vaags zag lichen!

Pablo duikt in het ondiepe water.

 

[DeletedUser14965]

Pablo duikt in het ondiepe water.

Het water is heerlijk verkoelend en de mooie vissen en koralen onder de waterspiegel laten Pablo doen denken dat hij op een andere wereld is. Hij kijkt zijn ogen uit en geniet in volle teugen. Toch wordt hij telkens terug naar de werkelijke wereld geroepen door een klots zout water dat via een golf in zijn pijpje terecht komt. De onervaren Pablo heeft er moeite mee om verder te snorkelen, maar zet zijn zinnen op het silhouet in het water, wat steeds dichterbij komt. Tot een bepaald moment, waarin het object zich helemaal heeft bloot gegeven aan Pablo. Het is een wrak van een boot! Pablo herinnert zich de dag waarop de cruise verging en herkent de reddingsloep in het wrak.
Een rilling loopt over zijn rug. Hij kan moeilijk inschatten of dat komt door het water of iets anders. Hoe dan ook, Pablo krijgt gemengde gevoelens over het wrak. Moet hij ernaartoe, of zal hij eerst de anderen vertellen van zijn ontdekking? En als hij zou duiken en het gaat mis, is er niemand die hem kan helpen. Toch overwint zijn nieuwsgierigheid het van zijn angst. Hij haalt diep adem en maakt de duik.

Eenmaal beneden wordt Pablo omhult door een kille sfeer. Veel tijd om rond te kijken heeft hij niet, want zijn zuurstof raakt op. Hij graag het wrak binnen en merkt nu dat hij dat beter niet zo snel had kunnen doen. Hij schrikt bij het zien van een door het water en haai bewerkte lijk dat in het wrak ligt. Bij zijn schrik probeert hij adem te halen, maar zuigt via het pijpje zout water naar binnen. Gelijk begint hij te proesten en te hoesten. Hij moet hier weg. Hij baant zich een weg naar boven en slaagt erin frisse lucht binnen te krijgen. Hij hoest nog een paar keer flink. Het water is grotendeels nu wel uit zijn longen. Maar helaas kan hij die zoute smaak niet weg hoesten.
Nadat hij even tot rust is gekomen en de adrenaline is gezakt, waagt de jonge Braziliaan een nieuwe poging. Hij duikt het wrak weer in. Dit keer lukt het hem zich te beheersen bij het zien van het wit geworden lichaam. Hij probeert zijn aandacht ergens anders op te vestigen, totdat hij ziet dat de lijk iets vasthoudt. Wat het is, kan Pablo niet zien. Hij houdt iets stevig in zijn vuist vast. Maar het kreeg Pablo's aandacht door het koordje dat er uitsteekt. Voorzichtig komt Pablo dichterbij en strekt zijn armen voorzichtig uit naar de gebalde vuist. Hij trekt aan het koordje, maar er zit geen beweging in. Vervolgens probeert hij voorzichtig de vuist van de man open te breken. Zonder succes. Uiteindelijk haalt Pablo zijn mes erbij die hij om zijn middel had bewaard. Voorzichtig peutert hij de vuist open. Verrast kijkt Pablo naar het voorwerp dat tevoorschijn komt. Het is een sleutel. Waarvan weet Pablo niet. Hij neemt de sleutel in bezit en komt daarna snel boven om naar adem te happen. Daarna maakt hij nog een duik. Echt iets bruikbaars vindt hij niet. Ook niet iets waar de sleutel in kan. Het enige wat hij nog vindt is een mooie parel op de zeebodem. Hij stopt het in zijn zak. Daarna komt hij weer boven. Hier heeft hij het wel gezien.

 

[DeletedUser20542]

Naam: Rob
Plaats: Bruggetje
Inventaris: Nog steeds leeg...

Rob heeft wel verstand van bruggetjes. En hij ziet er niet al te slecht uit. Maar na even overleggen blijkt Davion niet het avontuurlijkste type, dus keren ze maar terug. In het kamp zullen ze vertellen wat ze gezien hebben, en kan er altijd nog worden teruggekeerd, misschien met wat materialen. Onderweg komen ze nog wat mensen tegen die de andere kant op lopen. Maar meer dan een beleefde groet wordt er niet gewisseld. Ook Rob en Davion zeggen weinig tegen elkaar. Als ze bijna bij het kamp zijn, horen ze een van de andere schipbreukelingen een speech houden. Ze kunnen niet verstaan, maar er wordt instemmend geknikt op het gezegde. Er zijn veel mensen naar de speech aan het luisteren. Maar Rob houdt niet zo van dat soort drukte, en gaat aan de zee zitten, waar hij rustig wat na kan denken. Maar wat valt er eigenlijk te denken? Niet veel. Rob dommelt weg.

 

[DeletedUser22652]

Naam: Roberto
Locatie: bos onder kamp
Inventaris: Kleren v Rashid, vuurstenen, Kaart

Roberto springt een gat in de lucht, eindelijk valt er wat te beleven op dit eiland!!! Hij zou dit met iemand willen delen, maar over de andere schipbreukelingen weet hij eigenlijk niets. Voor hij gaat proberen de kaart te volgen besluit Roberto om eerst iemand te vinden die hem gezelschap wil houden, iemand waarmee hij samen op avontuur kan gaan. Hij loopt terug richting het kamp als hij daar aan komt ziet hij dat
het hout voor het vuur bijna op is. Hij loopt het bos in, waar hij een andere schipbreukeling door het bos ziet dolen. Roberto schraapt al zijn moet samen en loopt op hem af. Als hij wat dichter bij komt, schrikt Roberto terug, de man heeft namelijk een sikje en die kledingstijl staat hem ook niet aan. Maar Roberto wil zich niet laten leiden door zijn vooroordelen en overbrugt de laatste meters. "Goeiemiddag, Ik ben Roberto" zegt hij. De man kijkt hem vragend aan. English?Roberto knikt, "Hi, I am Roberto". De man antwoord,dat hij Dan Lewis heet, en zanger is van een rockband. Ze raken aan de praat en Roberto bemerkt dat Dan best wel een sympathieke vent is en dat hij het slechter kon treffen. Vooroordelen zijn duidelijk niet altijd juist.

E: Uiteindelijk besluiten ze samen de kaart de volgen

 

[DeletedUser14965]

Uiteindelijk besluiten ze samen de kaart de volgen

Het is een onduidelijke kaart. Niet verwonderd dat Roberto de kaart pas opmerkte nadat hij alles had overgeschreven. Meer dan een paar lijntjes zijn het niet en het is moeilijk af te halen waar die kaart naar leidt. De twee dwalen door de jungle op zoek naar een herkenningspunt en Dan begint zich af te vragen of Roberto wel alles heeft overgenomen. Samen lopen ze terug naar het standbeeld. Op de wat hoger gelegen rots staan ze naar het magnifieke kunstwerk te kijken en de inscripties die er zijn op geklad. Tenminste, zo ziet het eruit door het onbegrijpelijke handschrift. Maar de inscripties zijn niet geïmproviseerd. Het hoort echt bij het standbeeld en is niet later in gekrast.

Zorgvuldig lopen de twee alles nog na. Dan moet toegeven dat hij fout zat en Roberto wel alles heeft overgenomen. Maar de woorden waarin hij toegeeft fout te hebben gezeten komen niet van zijn lippen. Roberto maakt het niet veel uit. Hij kijkt zwijgend toe hoe Dan tegen het standbeeld leunt en de jungle in kijkt. Roberto zucht. Had hij verwacht dat het zo makkelijk zou gaan?
,,No way," hoort hij Dan zeggen.
,,Ja," antwoordt Roberto, ,,We weten nog steeds niet de weg."
,,Dat bedoel ik niet," zegt Dan, ,,Moet je eens kijken." Dan houdt de kaart omhoog en Roberto kijkt over zijn schouder mee. Hij wijst naar het begin van de kaart. Vervolgens wijst hij naar het eiland. Roberto volgt de hand van Dan. Hij ziet wat Dan ziet en herhaalt hem verbaasd: ,,No way," Hij ziet hoe de kaart een herkenbaar punt in de bergen aanduidt en herkent dat punt op de plek waar Dan naar wijst. Het rare er alleen aan is dat het teken aan de verkeerde kant staat. Of het geeft aan wat het duo begint te denken: Het is een kaart voor door de bergen!