DeletedUser20542
Gast
Dag 4
We beginnen bij de jammerlijke Hillary. Jammerlijk zeg ik, want ze zit sinds ze terug is van de begrafenis weer de hele tijd op de wc. Ze slaapt er zelfs. Bill heeft zijn verzet opgegeven en moet alles nu gewoon ophouden. Ik krijg wel een beetje medelijden met die arme Bill. Het slachtoffer van de fysieke en mentale problemen van zijn vrouw. Misschien is hij te lief voor haar. Maar hij kan er niks aan doen, want hij houdt nog steeds van Hillary. En dan kun je er dus niks aan doen.
Terug naar de gevoelens van Donald Trump. Uhu, gevoelens. Hij is ook maar een mens. Gelukkig is hij al een tijdje niet meer opgewonden, want hij heeft het kunnen afreageren op zijn lekkere vrouw. Nu zit hij lekker tv te kijken. Of ja, noem het maar lekker. Donald is eigenlijk heel verdrietig. Dat laat hij nooit zien natuurlijk, ben je helemaal gek? Mensen van meer dan 100 kilo kunnen gewoon niet huilen in het openbaar, want dat ziet er bespottelijk uit. Dus dan moet hij thuis huilen. Met op de achtergrond een flauwe serie begint hij zichzelf te knuffelen en hij trekt zijn benen op om zijn tranen te drogen aan zijn knieën. Hij ligt nu lekker in een bolletje. Zo kan hij dagen blijven zitten, dat weet hij uit ervaring. Hij gaat pas weer gewoon staan als hij honger krijgt. Oke, hij krijgt meestal snel honger, maar dat kan dus ook lang duren.
Er trilt iets op de keukentafel. Ha, het is de telefoon van Hillary. Ze heeft een sms. Aangezien ze zelf niet van de wc komt, kijkt Bill even wat er in het bericht staat. ‘Ik verveel me. Geef me nog een opdracht. Mijn pistool wacht, en mijn portemonnee ook. Groetjes van John de huurmoordenaar’, leest hij. Plots doet hij iets heel impulsiefs: hij gooit de telefoon uit het raam. Hij staat niet toe dat Hillary heult met huurmoordenaars. En hij snapt ook wel iets anders. Hé, daar ligt de sleutel van de wc! Ik hoef nauwelijks te zeggen wat Bill daarmee doet, dus dat doe ik ook niet.
Na die flauwe serie komt het nieuws. Er is alweer maar één hoofdpunt: Hillary Clinton heeft de moord betaald. Dat klinkt interessant! Donald dwingt zichzelf om honger te krijgen en gaat een chocoladereep halen. Als hij die op heeft, stormt hij naar buiten. Hij ziet er vaag uit, met gekreukte kleren en bruine lippen. ‘F*** Hillary, ik word f***ing president!’ schreeuwt hij alle kanten op. Ergens heeft hij wel gelijk, want nu is alle concurrentie weg. Dat heeft hij maar mooi voor elkaar gekregen. Niet dat hij er iets mee te maken heeft gehad, maar zijn ego dwingt hem het te denken. Hij springt in de auto, en rijdt helemaal zelf naar het Witte Huis.
DonFrank vond het blijkbaar wel passend om het Witte Huis voor zichzelf op te eisen nu hij interim-president is. Hij heeft toevallig zijn vriend Nissassa op bezoek als Donald Trump komt aangereden. Ik weet niet hoe hij het doet, maar enkele minuten later heeft hij de sleutels bemachtigd en staan DonFrank en Nissassa buiten. Maar wat kan hun het schelen. Ze pakken allebei een pistool. Jahaa, het zijn echte boeven! DonFrank schiet Imrahil dood. ‘Nee, je moet Shoving hebben!’ roept hij nog. Vooruit dan, denkt Nissassa, en hij schiet Shoving dood. De boeven overwinnen, en ze zijn heel gelukkig met elkaar.
We beginnen bij de jammerlijke Hillary. Jammerlijk zeg ik, want ze zit sinds ze terug is van de begrafenis weer de hele tijd op de wc. Ze slaapt er zelfs. Bill heeft zijn verzet opgegeven en moet alles nu gewoon ophouden. Ik krijg wel een beetje medelijden met die arme Bill. Het slachtoffer van de fysieke en mentale problemen van zijn vrouw. Misschien is hij te lief voor haar. Maar hij kan er niks aan doen, want hij houdt nog steeds van Hillary. En dan kun je er dus niks aan doen.
Terug naar de gevoelens van Donald Trump. Uhu, gevoelens. Hij is ook maar een mens. Gelukkig is hij al een tijdje niet meer opgewonden, want hij heeft het kunnen afreageren op zijn lekkere vrouw. Nu zit hij lekker tv te kijken. Of ja, noem het maar lekker. Donald is eigenlijk heel verdrietig. Dat laat hij nooit zien natuurlijk, ben je helemaal gek? Mensen van meer dan 100 kilo kunnen gewoon niet huilen in het openbaar, want dat ziet er bespottelijk uit. Dus dan moet hij thuis huilen. Met op de achtergrond een flauwe serie begint hij zichzelf te knuffelen en hij trekt zijn benen op om zijn tranen te drogen aan zijn knieën. Hij ligt nu lekker in een bolletje. Zo kan hij dagen blijven zitten, dat weet hij uit ervaring. Hij gaat pas weer gewoon staan als hij honger krijgt. Oke, hij krijgt meestal snel honger, maar dat kan dus ook lang duren.
Er trilt iets op de keukentafel. Ha, het is de telefoon van Hillary. Ze heeft een sms. Aangezien ze zelf niet van de wc komt, kijkt Bill even wat er in het bericht staat. ‘Ik verveel me. Geef me nog een opdracht. Mijn pistool wacht, en mijn portemonnee ook. Groetjes van John de huurmoordenaar’, leest hij. Plots doet hij iets heel impulsiefs: hij gooit de telefoon uit het raam. Hij staat niet toe dat Hillary heult met huurmoordenaars. En hij snapt ook wel iets anders. Hé, daar ligt de sleutel van de wc! Ik hoef nauwelijks te zeggen wat Bill daarmee doet, dus dat doe ik ook niet.
Na die flauwe serie komt het nieuws. Er is alweer maar één hoofdpunt: Hillary Clinton heeft de moord betaald. Dat klinkt interessant! Donald dwingt zichzelf om honger te krijgen en gaat een chocoladereep halen. Als hij die op heeft, stormt hij naar buiten. Hij ziet er vaag uit, met gekreukte kleren en bruine lippen. ‘F*** Hillary, ik word f***ing president!’ schreeuwt hij alle kanten op. Ergens heeft hij wel gelijk, want nu is alle concurrentie weg. Dat heeft hij maar mooi voor elkaar gekregen. Niet dat hij er iets mee te maken heeft gehad, maar zijn ego dwingt hem het te denken. Hij springt in de auto, en rijdt helemaal zelf naar het Witte Huis.
DonFrank vond het blijkbaar wel passend om het Witte Huis voor zichzelf op te eisen nu hij interim-president is. Hij heeft toevallig zijn vriend Nissassa op bezoek als Donald Trump komt aangereden. Ik weet niet hoe hij het doet, maar enkele minuten later heeft hij de sleutels bemachtigd en staan DonFrank en Nissassa buiten. Maar wat kan hun het schelen. Ze pakken allebei een pistool. Jahaa, het zijn echte boeven! DonFrank schiet Imrahil dood. ‘Nee, je moet Shoving hebben!’ roept hij nog. Vooruit dan, denkt Nissassa, en hij schiet Shoving dood. De boeven overwinnen, en ze zijn heel gelukkig met elkaar.
Imrahil is gelyncht en was Jager V2.
Shoving is afgeschoiten door Imrahil en was Burger.
De slechtjes winnen! De felicitaties zijn voor Nissassa en DonFrank.
Shoving is afgeschoiten door Imrahil en was Burger.
De slechtjes winnen! De felicitaties zijn voor Nissassa en DonFrank.
Zelf vind ik geen lol aan een heks met alleen een doodsdrankje.