DeletedUser
Gast
AW: Stelling WoW
Daar heb je gelijk in maar daarom heb je ook maandelijkse kosten bij WoW en niet eenmalig.
Daar heb je gelijk in maar daarom heb je ook maandelijkse kosten bij WoW en niet eenmalig.
Ik bedoel zou je een tattoo laten zetten van een voetbalclub kunnen bestempelen als iets anders dan een verslaving aan fan zijn?
Nee, ik kan me voorstellen dat samen met je maten jezelf doodzuipen en dan iedereen met een tatoeage van een andere voetbal club in elkaar gaan meppen heel goed is voor jou en je omgeving, veel beter dan achter je computer zitten en een spelletje doen.
Waarom zou het ene weg moeten en het andere wat precies hetzelfde doet niet?
Dat klinkt mij heel erg als "verbied alles wat ik toch niet speel" in de oren.
+1 volledig met je eensJep. Als je kijkt naar hoeveel mensen spelletjes als Grepolis, Farmville en andere meuk doen en daar hun leven aan weggooien is dat ook verontrustend. Als je kijkt hoeveel mensen over niks anders kunnen praten dan voetbal en alleen maar contacten hebben met andere fans van dezelfde club, dan is de enige reden dat voetbal niet als een extreme verslaving is gewoon puur het aantal verslaafden.
Verslaafde WoW spelers kunnen ook over niks anders praten dan WoW, maar er zijn simpelweg niet genoeg spelers om daar een vriendengroep omheen te bouwen (op veel plekken) plus je hebt het makkelijke voordeel dat je alle mensen die je nodig hebt online om je heen hebt.
Het is niet alsof die-hard online gamers geen vrienden hebben, het is dat andere mensen die vrienden niet zien en daarom het probleem zien dan met iemand die verslaafd is aan iets samen met al zijn directe vrienden (want he; als je vrienden kunt zien is alles goed met je toch?)
Ik heb heel veel games gespeeld en heel veel waardevolle vriendschappen via games opgebouwd. Mijn vriendin ken ik via internet en we wonen toch al 3 jaar samen. Mijn andere beste vriendin ken ik via internet. Een groot deel van mijn overige vrienden zie ik elke week... op game-avond.
Het spel is simpelweg het middel. Je verhelpt een verslaving niet door het middel weg te halen, dan zoekt de verslaafde gewoon een nieuw spel. En als dat spel sociaal geaccepteerder is, dan lijkt het probleem verholpen.
De enige oplossing is om de verslaving zelf te verhelpen. Dat is een stuk lastiger dan simpelweg iemands computer of WoW-account weg te halen, dat vergt dat je daadwerkelijk met zo iemand gaat zitten en uitzoekt waarom hij/zij obessief gamet en dát aanpakt.
Ik heb vroeger ook tot op het verslaafde af computerspelletjes gedaan. Totdat ik mijn redenen daarvoor vond en er mijn werk van gemaakt heb (nu ontwerp ik spelletjes, want ik was verslaafd aan het verkennen van nieuwe spellen en speel-mechanieken en het ontdekkende element van fantasie-werelden) en nu gaat alles prima.
Veel mensen die de hele dag WoW spelen zijn gewoon verslaafd aan het feit dat je voortgang duidelijk wordt bijgehouden, dat je ziet dat je vooruit gaat en dat je ergens komt, iets dat in het echte leven veel minder het geval is. Als je het leven meer als WoW maakt, kun je die mensen enorm helpen.
Ik heb verhalen van een leraar die geïnspireerd werd door games en besloot in zijn vak punten af te schaffen en ze te vervangen door levels. Als je huiswerk maakte, aanwezig was in de les of een proefwerk goed afronde, kreeg je XP. Als je genoeg XP had, kreeg je een level. Op een bepaald level, had je het vak afgerond.
Hij had nog nooit zoveel studenten gehad die het vak succesvol afrondde.
Het probleem is niet het spel, het probleem zit in de persoon. En het probleem kan opgelost worden en zelfs gebruikt worden om de persoon te verbeteren. Maar het middel wegnemen is alleen maar symptoonbestrijding en dat lost uiteindelijk niks op.