Sorry als ik een beetje achter de feiten aanhol hier. Ik lees deze discussie nu pas. En waarschijnlijk is dit ook niet de juiste discussie om hier te plaatsen (een gedeelte daarvan althans), maar ik begrijp twee dingen niet.
1: Ik vind het een mooi geloof dat het leven hier op aarde alleen maar een test is. Dat betekent dat er meer is dan alleen dit bestaan. Ik begrijp alleen niet waarom er dan zoveel zelfmoordaanslagen zijn voor het mooie geloof islam?
Dat zijn er niet
veel en worden tevens slechts ten uitvoer gebracht door leden van bepaalde stromingen - stromingen met een zeer eigenzinnige interpretatie van de Koran. Er
schijnt in te staan (ik ben sinds een tijdje die Koran aan het lezen, maar ben het nog niet tegen gekomen), dat zij die sterven voor het geloof rijkelijk beloond zullen worden. Feitelijk exact dezelfde voorspelling als de Christenen tot hun beschikking hebben - al geven de (pardon) ietwat temperamentvollere Arabieren daar eerder een andere interpretatie aan - dit hoeft niet eens overigens. De Christenen, die dezelfde "instructie"
martelaar te worden kregen, hebben zich zelf ook niet altijd rustig gehouden. De Christenen vonden het - net als de Islamieten nu - een bijzonder grote deugd te sterven voor het geloof en lieten zich dan ook gewillig afslachten door Nero en zijn opvolgers.
Het zit simpelweg in de aard van een nieuwe religieuze massa mensen zich gewelddadig te gedragen. Iedere religie maakt een gewelddadige beginperiode door. Dat er nu toevallig veel Moslim-geweld is, is slechts te wijten aan het feit dat de Islam 500 jaar jonger is dan het Christendom.
2: Mensen die zelfmoord plegen. Sorry, maar ik snap het gewoon niet. Ja,ik ben een rasoptimist. Maar dat neemt niet weg dat ik niet begrijp hoe iemand zo wanhopig kan zijn om te denken dat hij of zij dood beter af is. En denk eens aan je familie verdorie (of mag ik dat her niet zeggen?). Wat doe je die mensen aan? Er is overal wel een oplossing voor te bedenken, hoe zwaar en k.. het leven is. Ik ben gelukkig zelf nooit geconfronteerd met zelfmoord, maar ik ken wel mensen waarvan familie zelfmoord heeft gepleegd. Ik zie alleen de ellende die achtergelaten wordt. Makkelijke uitweg zo..
NOT
Mijn medeleiden met de buitenwereld - zoals ik al dikwijls heb opgemerkt hier - is zo ongeveer de enige reden dat ik nog geen poging heb gedaan. Ik kan je echter wel vertellen
waarom men het zou doen.
Ik ga er vanuit dat eenieder die zelfmoord pleegt, daar goed over nagedacht heeft en daarmee tot jouw conclusies is gekomen. Zelfmoord heeft voor- noch nadelen voor degene die het pleegt. Echter, sta eens stil bij het moment van zelfmoord plegen zèlf - hoe voel jij je als die zelfmoordenaar dan? Je staat op het punt uit je lijden verlost te worden, je
weet dat het gaat gebeuren. Het klinkt misschien stom, maar is dat niet een geweldig gevoel? Er is één moment - een ogenblik - waarop je gewoonweg
weet dat het niet meer kan mislukken, dat je niet meer gestoord kunt worden door wie dan ook, die niet wil dat je de dood in vlucht. Aldaar is slechts één moment - een gelukzalig moment. Opgelucht.
Ik wil niet zeggen dat men hier bewust naar zoekt - velen immers denken inderdaad dat ze dood beter af zijn. De
voldoening kan men enkel uit het moment zelf halen - die voldoening is het doel.
