DeletedUser
Gast
Ja, ik vind het ook niet leuk dat je mijn naam gebruikt. Niemand hoeft te weten dat ik Imran heet.
Dagboek
Ik kan me nog steeds niets herinneren, doch gaat het goed met me. Ik heb een dak boven mijn hoofd, dankzij onze goede samenleving. We hebben nog steeds geen spoor van voorbijvarende schepen/vliegtuigen gezien. Ik hoop dat ze snel komen…
Ruben, Dag 1
Het verhaal van Robby:
Daar stond Robby dan, midden in het bos op zijn uitkijktoren. Hij was geboren voor de job als boswachter, een echte dierenvriend was het. Zijn favoriete dieren waren ongetwijfeld konijnen. Vandaar dat hij de bijnaam RobbyKonijn kreeg van zijn vrienden. Deze uitkijktoren had hij nota bene helemaal zelf verbouwd. Van een schamel kotje heeft hij er iets redelijk comfortabel van gemaakt. Robby was een man van aanpakken, dat zag je zo.
Dagboek
Alles verloopt relatief goed, echter is er nog steeds geen spoor van een reddingsactie…
Ruben, Dag 2
Het verhaal van Jan
Jan was altijd al de slimste geweest, dat zag je al van kleins af aan. Van kinds af aan was hij al gefascineerd door de wetenschap. Mensen helpen, dat was Jan. Het duurde dan ook niet lang voor hij besloot om chirurg te worden. Zogezegd, omgedaan. Jan studeerde met gemak af aan de universiteit van Leiden, met grote onderscheiding weliswaar.
Goed verhaal!!Wat vind je van het verhaal Rabbid (en anderen)? Is het een beetje interessant?
Ik vind het leuk
Goed verhaal!!
Deel I
Deel II
Deel III
Na een stilte die voor Jan wel een eeuwigheid leek te duren sprak de kapitein “Hoewel het vreemd klinkt moet ik dat beamen, de schade aan het schip komt inderdaad overeen met een botsing met een ijsberg”. Niemand zei iets, maar iedereen dacht hetzelfde. Zijn we echt zover afgedwaald? Imran besloot dat het terug tijd was voor actie. “Ik stel voor dat we ons opsplitsen in 2 groepen. Robby, jij neemt de leiding over het verder uitbouwen van ‘het dorp’. Ik stel voor dat de andere groep met mij mee het eiland gaat verkennen en…” Jan onderbrak hem abrupt. “Zouden we niet eerst de radio uittesten?” Imran was dit volledig vergeten, hij knikte instemmend. Jan schakelde de aan, godzijdank dat de batterij nog werkte. Het signaal bleef echter uit. “Er zijn dus 2 mogelijkheden. 1) Er is niemand binnen het bereik van de radio 2)Het signaal wordt om onbekende reden geblokkeerd. Ik stel dus voor dat we elke dag af en toe de radio aanzetten, op deze manier besparen we de batterij. Ten tweede worden alle mobieltjes uit jullie koffers gerantsoeneerd, niemand mag ze gebruiken. Af en toe zetten we er 1 op om te kijken of we bereik hebben. Kan iedereen hier mee leven?” De kleine menigte knikte.
Niet veel later was de Imran-groep gepakt en gezakt om het eiland te verkennen. “Ik heb ten Westen van ons, ik schat op zo een 2km een berg gezien. Vanaf daar hebben we misschien bereik met de radio, ook hebben we vanaf daar het beste uitzicht over het eiland. Ik heb papier gevonden en potlood gevonden op het schip, kan iemand vanuit daar het eiland schetsen?”. “Ik kan dat zei Ruben trots”. Ruben en Imran pakte de kop van de colonne, gevolgd door de overige 10.
Nog op het strand hadden Robby en Jan even iedereen kort gebriefd over wat er moest gebeuren. Iedereen had het begrepen, men begon aan de heuse verbouwingwerken. Iedereen droeg zijn steentje bij: Houthakken, sjorren,…
Imran en Rubin waren ondertussen al ongeveer halverwege hun tocht toon ze plots iets hoorde stromen. Zou het zijn?, dacht Rubin. Naarmate men dichter kwam werd het duidelijk, stromend water van een klein riviertje. Dit was ver heugelijk nieuws. Water, de basis van het leven! Imran was zo gelukkig dat hij direct iemand terugstuurde om het nieuws aan Robby te vertellen.
Imran en Rubin vervolledigden hun tocht. Ze baanden zich een weg door de jungle. De jungle was goed behandelbaar, de dichtheid viel redelijk goed mee. Tien minuten later kwamen ze bij de voet van de berg aan. Imran besloot om maar een rust/drinkpauze in te lassen voor ze aan de beklimming zouden beginnen. Na een kleine pauze begon de redelijk steile beklimming, na een tijdje waren ze boven. Wat een prachtig uitzicht klonk ergens in de menigte. Ruben was ondertussen al haastig bezig met schetsen. Het eiland bleek nogal redelijk uitgestrekt te zijn, de exacte afmetingen durfde niemand schatten. Imran dacht echter wel dat je meer dan een dag zo nodig hebben om van Noord naar Zuid of van Oost naar West te moeten gaan. Van bovenaf kon je niet echt veel onderscheiden behalve wat bos, wat open vlaktes en Robby’s dorp in wording. Terwijl iedereen nog aan het genieten was van het uitzicht zette Imran de radio aan. Deze klik zette iedereen terug in focus. Het eventuele signaal bleef echter uit.
Ondertussen was het werk bij Robby en Jan al goed opgeschoten. Plots kwam er iemand uit de jungle gerent, buiten adem kondigde de persoon aan dat ze stromend drinkbaar water hadden gevonden. Drinkbaar water flitste er door Robby’s hoofd. Het duurde niet land voor Robby iedereen opdracht gaf om een grote bak te maken. In een mum van tijd was deze klaar. “Oké, nu gaan we met zen allen zoveel mogelijk van dit levensnoodzakelijke water overhevelen van de rivier naar deze bak. Een hele colonne met emmers, flessen of wat men ook maar kon vinden vertrok naar de rivier.
Na enkele heen en weer toertjes kwamen ze de groep van Imran tegen. Samen vertrokken ze naar het kamp. Vanaf daar gingen beide groepen nog enkele keren heen en terug om de bak te vullen. Uitgeput kwamen ze terug op het strand, de bak was goedgevuld.
Imran complimenteerde iedereen met het geleverde werk. Robby verkondigde dat het kamp wat achterstand had opgelopen door de waterbak. Imran zei dat er morgen nog een dag was, en overmorgen. Ondertussen was het al donker geworden, iedereen ging rond het gezellige kampvuur zitten en at samen. Al snel ontstond er een gesprek over of Ajax nu kampioen was gespeeld dit jaar of niet? Jan geloofde heilig van wel.
Niet veel later genoot iedereen van zijn welverdiende rust.
En ik JAP?
Vanavond Jap, Vanavond
buuuuuuuuuuuuurp