AW: Godsdiensten.
Het hoeft geen gok te zijn, het kan ook een onbewijsbare aanname zijn
In de wiskunde zijn er heel veel stellingen die aangenomen worden, met hele duidelijke uitleg en vol details, die toch niet bewezen zijn omdat het simpelweg veel lastiger is om een bewijs te leveren dan een goede aanname.
Daarnaast is het ook nog de vraag hoe gedetailleerd zo'n scriptuur is. Dat baby's groeien in een speciale ruimte in de moeder had ik ook nog wel kunnen bedenken namelijk, dat is niet echt een doorbraak. En als er een verwijzing in staat naar "hemellichamen die groter zijn dan de zon" getuigt dat ook niet van iets bijzonders.
Heb je een voorbeeld van zo'n aanname anders? Ik ben wel benieuwd wat er precies in staat.
Ik heb wel een voorbeeld. Het is lang, maar het geeft mooi duidelijk aan dat de Qor'aan niet gebaseerd is op wat giswerk.
Uit een boekje van Gary Miller, "De wonderbaarlijke Qor'aan"
Een wetenschappelijke benadering van de Qor’aan is ook mogelijk want de Qor’aan biedt iets wat andere Schriften en religies in het algemeen niet te bieden hebben. Maar dit is echter wel wat wetenschappers eisen. Vandaag de dag zijn er veel mensen die ideeën hebben over hoe het universum werkt. Deze mensen vindt je overal, maar de wetenschappelijke gemeenschap luistert niet eens naar hen, want sinds de laatste eeuw is er iets nieuws geïntroduceerd. De wetenschap eist een “acid test”, oftewel een manier waarop wetenschappers kunnen kijken of jouw theorie klopt of niet.
Zo’n “acid test” is de reden waarom de wetenschappelijke gemeenschap Einstein’s theorieën accepteerde aan het begin van de vorige eeuw (begin 1900). Hij kwam met een nieuwe theorie en hij zei “Ik denk dat het Universum zo en zo werkt, en er zijn 3 manieren om te bewijzen of ik het fout heb!”. Dus de wetenschappers begonnen zijn theorie te onderwerpen aan de test van de praktijk, en binnen 6 jaar bleek dat alle 3 de testen doorstaan waren. Dit bewees dat zijn theorieën het waard waren om verder te onderzoeken en het vestigde Einstein als een wetenschapper die het waard was om aan te horen. Dit had hij verdiend, alleen omdat hij zei “Dit is mijn idee, als je mijn idee wilt verwerpen probeer dit dan of bekijk dat.” Dit is precies wat de Qor’aan ook doet, “acid tests”. Sommigen zijn al wat ouder (Omdat ze al een tijdje geleden zijn bevestigd) maar sommige bestaan vandaag de dag nog. Het komt erop neer dat de Qor’aan zegt “Als dit boek niet is wat het claimt te zijn, dan moet je dit of dat doen om het te bewijzen”. Niemand heeft “dit of dat” natuurlijk kunnen doen de afgelopen 1400 jaar, en de Qor’aan wordt dus nog steeds als authentiek beschouwd. Ik raad iedereen aan dat de volgende keer dat je in een discussie raakt met iemand over Islam, en hij zegt dat hij de waarheid heeft en dat jij in dwaling bent, je dan niet antwoord maar begint met; “Is er een manier in jouw religie zodat ik kan bewijzen dat jij het fout hebt?”. Ik kan het antwoord je nu al geven. Deze mensen hebben niets. Geen test, geen bewijs, niks. De reden daarvoor is omdat zij alleen maar gewend zijn om te zeggen wat ze geloven, in plaats van de ander een kans te geven om hun ongelijk te bewijzen. Islam doet dit wel. Een perfect voorbeeld van hoe Islam de mensheid een manier geeft om uit te vinden of de Qor’aan van God is of niet, vindt men in Soerah (Hoofdstuk) 4. En om eerlijk te zijn, moet ik zeggen dat ik hier voor het eerst best verbaasd over was… Er staat;
“Denken zij niet na over de Qor’aan? Als het niet van Allah afkomstig was dan had men er zeker veel tegenstrijdigheden in gevonden…” (vertaling Soerat an-Nisaa, vers 82)
Dit is een duidelijke uitdaging voor de niet-moslim. Het nodigt hem letterlijk uit om een fout te vinden. De uitdaging zelf is best lastig moet ik toegeven, maar de uitdaging zelf is in strijd met de menselijke natuur, hoe een mens in elkaar zit. Niemand maakt een examen op school met onderaan het examen de opmerking “Dit examen is perfect, er zitten geen fouten in… Vind er maar een als je denkt dat je dat kunt!” Dat doet iemand gewoon niet, de leraar zou niet slapen tot hij een fout vindt! Toch is dit de manier waarop de Qor’aan mensen benadert. Een ander interessant kenmerk van de Qor’aan is dat het de mens advies geeft wat betreft de inhoud. De Qor’aan noemt bijvoorbeeld een aantal feiten en zegt dan als het ware “Als je hier meer van wilt weten, en als je twijfelt wat hier staat, dan moet je naar degenen met kennis gaan”. Dit is wederom een verassende benadering. Het is niet gebruikelijk dat iemand naar je toe komt zonder kennis van geografie, biologie, astronomie, etc en je vervolgens allerlei dingen hierover vertelt en hem zegt om naar de geleerden te gaan als je eraan twijfelt.
In elke eeuw zijn er wel Moslims geweest die dit advies hebben opgevolgd en daardoor bijzondere ontdekkingen hebben gedaan. Als iemand kijkt naar het werk van de Islamitische wetenschappers van een paar eeuwen geleden, dan zul je vele citaten uit de Qor’aan aantreffen. Deze werken zeggen bijvoorbeeld dat ze inderdaad het gebied hebben onderzocht wat de Qor’aan omschreef, omdat de Qor’aan hen vertelde om daar en daar te kijken. Het noemt bijvoorbeeld de oorsprong van de mens en voegt er min of meer aan toe “onderzoek het!” De lezer weet waar hij naar moet zoeken, en toch is dat iets wat de Moslim van vandaag de dag vaak vergeet – maar niet altijd! Het volgende voorbeeld gaat over een groep mannen in Riyadh, en een paar jaar geleden verzamelden zij alle ayat (verzen) in de Qor’aan die embryologie, oftewel de groei van een kind in zijn moeder, bespreken. Zij gingen naar een geleerde toe en zeiden “Dit is wat we hebben, dit staat in de Qor’aan, klopt het?” Ze pakten dus het advies uit de Qor’aan – “vraag het aan degenen met kennis.” Zij kozen een niet-moslim die lesgeeft op de Universiteit van Toronto. Zijn naam is Keith Moore, en hij is de auteur van het belangrijkste basisboek op het gebied van Embryologie. Hij wordt beschouwd als de grootste embryoloog op deze aardbol. Ze nodigden hem uit en zeiden “Dit is wat de Qor’aan zegt over jouw vakgebied, wat weet jij hierover?” Terwijl hij in Riyadh was gaven ze hem alle hulp die hij nodig had bij het vertalen van deze verzen en ze gaven hem alle medewerking waar hij om vroeg. Toen hij klaar was met zijn onderzoek was hij zo verbaasd dat hij zijn wereldberoemde boeken veranderde. In de tweede editie van zijn boek “Before We Are Born” had hij wat dingen toegevoegd die er in de eerst editie niet waren door wat hij was tegengekomen in de Qor’aan. Dit is een heel mooi voorbeeld dat de Qor’aan ver zijn tijd vooruit is, en dat degenen die in de Qor’aan geloven dingen weten die anderen nog niet weten.
Ik had het genoegen om Dr. Keith Moore voor een TV presentatie te interviewen, en we hebben dit onderwerp uitgebreid besproken. Hij had dia’s en van alles meegenomen. Hij noemde een aantal zaken met betrekking tot de groei van de mens die pas sinds een aantal jaar bekend zijn. Hij noemde de Qor’aanische beschrijving van een embryo in een bepaald stadium als een bloedzuigerachtige prop (het woord ‘alaqah wat in de Qor’aan gebruikt wordt is een Arabisch woord wat drie betekenissen heeft; bloedzuiger, klonterige bloedprop, en een object dat zich ergens aanvast klemt – zie Soerat al-‘Alaq). Toen hij dit had onderzocht bleek dat dit precies klopte, dus hij voegde dit toe aan zijn boek… “Ik had het nooit zo bekeken” zei hij, en hij ging naar de zoölogie afdeling waar hij een plaatje opvroeg van een bloedzuiger. Toen hij erachter kwam dat dit precies lijkt op een menselijk embryo besloot hij om deze foto’s allemaal in zijn boeken te stoppen. Hij schreef ook een heel nieuwe boek over klinische embryologie, en het was nog niet uitgebracht of een discussie stak de kop op. Meerdere grote kranten in Canada hadden grote koppen in hun kranten, en sommige waren best grappig, zoals “VERBAZINGWEKKEND FEIT ONTDEKT IN OUD BOEK!” Het bleek toen wel dat veel mensen niet helemaal snapten waar het over ging. Eén krant vroeg Dr. Moore zelfs “Denkt u niet dat die Arabieren dit al lang wisten, dat over die embryo, hoe het eruitziet en hoe het groeit? Misschien was er dan wel geen wetenschap, maar wellicht sneden ze hier en daar wat vrouwen open, gewoon lichamen opensnijden en verminken en dan kijken wat erin zit…”
De professor maakte hem echter gelijk duidelijk dat hem (de verslaggever) een cruciaal punt was ontgaan – Alle dia’s van de embryo die waren getoond waren foto’s die gemaakt waren door middel van een microscoop. Hij voegde hieraan toe dat het niks uitmaakt of je het 1400 eeuwen geleden wilde onderzoeken of niet, het is simpelweg onmogelijk om de embryo ook maar te zien in de genoemde stadia! Je hebt een microscoop nodig om het te zien, en we moeten niet vergeten dat zo’n apparaat slechts iets meer dan 200 jaar bestaat. Dr. Moore is een beetje sarcastisch, maar goed, hij had wel gelijk toen hij zei dat “Misschien sommige mensen in het geheim een microscoop hadden gemaakt en deze onderzoeken hadden gedaan zonder fouten te maken, en dat ze toen deze kennis aan Mohammed leerden en hem overtuigden dat dit in zijn boek moest komen… En dat ze daarna de microscoop weer hebben vernield zonder sporen achter te laten en het voor altijd een geheim te laten blijven. Zou je dat geloven? Dat zou je echt niet moeten doen want het is een belachelijk theorie!” Toen hem werd gevraagd “Dr. Moore, hoe leg jij dan deze ontdekkingen uit die men vindt in de Qor’aan?” Dr. Moore antwoordde met; “Het kan alleen maar door God geopenbaard zijn!”
Voor degene die niet willen lezen, maar wel engels kunnen:
http://www.youtube.com/watch?v=rdiHhV7F7W4
http://www.youtube.com/watch?v=8M7Ibydu1Bw&feature=related
